Oktober is Missiemaand | Kerknet
Overslaan en naar de inhoud gaan

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
kerknet
  • Hulp
  • Startpagina portaal
  • Mijn parochie
  • Aanmelden of registreren
Menu
  • Startpagina
  • Kerk
  • Vieringen
  • Shop
  • Zoeken

Pastorale Eenheid H. Gummarus & Z. Beatrijs Lier

  • Startpagina
  • Contacten
  • Zoeken
  • Meer
    • Zoeken
    • Archief Begrafenis Centraal Kerkbestuur (CKB) Communie aan huis Contact Doopsel Eerste communie Huwelijk, dankviering, jubileum Inspirelli Lier Kerkraad Onderwijs Parochieblad Kerk & leven Parochiegeschiedenis Parochiesecretariaat Parochiezaal Plaatselijke kerngroep (PKG) Preek van de week Team van de pastorale eenheid Toerismepastoraat Verenigingen Vieringen Vormsel Werkgroepen Ziekenzalving
Missiemaand

Oktober is Missiemaand

icon-icon-artikel
Gepubliceerd op woensdag 16 oktober 2019 - 14:34
Afdrukken
Project: De straatkinderen van Caracas (Venezuela)

Zondag 20 oktober 2019 is het Missiezondag. Drie weken geleden schreven we reeds een inhoudelijk artikel over deze 'Buitengewone Missiemaand', zoals paus Franciscus deze maand noemt in 2019. Vandaag willen we jullie het project voorstellen dat we dit jaar steunen. Dit jaar kiezen we voor Venezuela als campagneland. Een land dat volop in de actualiteit is, maar helaas niet om een positieve reden. Economische crisis, sociale crisis, politieke crisis. Hoewel Venezuela ooit bekend stond als relatief stabiel en zeker welvarend, zijn sociale ellende en onzekerheid nu troef. Maar natuurlijk is er meer over te vertellen.

Geloofsbeleving in Venezuela
Het overgrote deel van de bevolking van Venezuela, zelfs tot 95 % noemt zichzelf katholiek. De Kerk heeft een belangrijke stem in de Venezolaanse maatschappij. Sommigen zien haar zelfs als meest geloofwaardig en betrouwbaar instituut in het land. Met die gegevens in het achterhoofd, kun je je wel inbeelden dat het katholieke geloof er op een bijzondere, eigen manier gestalte krijgt.

In Venezuela is geloof absoluut geen privéaangelegenheid of taboe. Het geloof is een gespreksonderwerp als een ander. Venezolaanse katholieken beleven hun geloof op een erg zichtbare manier. Ze dragen religieuze symbolen, organiseren talrijke processies en geven het geloof een plaats in huis. Heel wat gelovigen hebben immers een 'huiskapel', waar heiligenbeelden staan en vereerd worden. Toch staan deze huiskapellen de gemeenschapsvorming niet in de weg. Regelmatig komen andere mensen samen met de familie, bijvoorbeeld om de rozenkrans te bidden.

Die kleine samenkomsten van gelovigen zijn typerend. Op vele plaatsen in het land vormen zich groepen rond geloof en gebed. Zo kan iedereen vanuit zijn of haar eigen (levens)ervaring spreken en getuigen. In deze groepen legt men ook de Bijbel op het dagelijkse leven. Hoe kunnen we een Bijbelverhaal vertalen naar onze dagdagelijkse realiteit? Hoe kunnen we een bepaalde situatie verstaan vanuit het evangelie? Hoe kan de Bijbel ons inspireren op moeilijke momenten?

Die moeilijke momenten zijn vandaag jammer genoeg talrijk in Venezuela; gezien de politieke, sociale en economische crisis waarin het land verkeert. Toch staan blijdschap en feest nog steeds hoog op de agenda van de Venezolaanse katholieken. Het leven is een feest en daarvoor zijn ze God dankbaar.

Dat zie je ook in de liturgie, waar muziek, dans en zang een prominente plaats innemen. De homilie wordt niet uitgesproken van achter de ambo, maar wordt verteld terwijl men tussen de gelovigen wandelt. Enthousiasme en vreugde zijn het belangrijkste, niet het streven naar perfectie. En zo bouwen de Venezolanen opnieuw aan een gemeenschap waar iedereen aanvaard wordt.

Ten slotte spelen emoties ook een grote rol in het geloofsleven. Het grote vertrouwen in God en in het leven vraagt om de redelijkheid meer los te laten. Soms moet het hoofd zwijgen, zodat het hart kan spreken.

Project: De straatkinderen van Caracas
Aan de voet van het Andesgebergte vind je de uitgestrekte stad Caracas. Die bestaat niet enkel uit een stadscentrum en rijke stadswijken. Errond vind je voorsteden en sloppenwijken. En helaas heeft Caracas een slechte reputatie: de stad wordt gezien als één van de gevaarlijkste steden ter wereld. Verwondert het je dat de nood aan evangelische nabijheid hier dan groot is?

Armoede, misdaad, geweld, drugstrafiek ... Je vindt het allemaal in Caracas. Net als erg kwetsbare mensen. Precies zij verdienen onze nabijheid en zorg. Dit jaar richten we onze aandacht dan ook op een project voor straatkinderen in de armste wijken van Caracas. Die arme wijken van Caracas vind je vooral op de steile hellingen die de stad omringen. Laat de woningen met prachtige kleuren je niet misleiden: de bewoners leven in barre omstandigheden. Niet alleen zijn ze zelf arm, hun buurt is vaak in de greep van misdadigers. Zij werken volgens het recht van de sterkste.

Maar ergens zijn de bewoners van zo'n, vaak geïmproviseerde, woningen nog iets beter af dan sommige anderen. Er zijn immers ook mensen die gewoon geen dak boven het hoofd hebben, die op straat leven. Ook kinderen. De oorzaken zijn divers. Sommigen moesten thuis geweld ondergaan en konden dat niet meer aan, anderen hadden thuis niet voldoende eten, nog anderen werden in de steek gelaten ... Eén factor hebben ze gemeenschappelijk: ze zijn kwetsbaar en dus een gemakkelijke prooi voor bendes.

De religieuze gemeenschap van salvatorianen trekt zich het lot van de straatkinderen aan. In Catia, één van de armste wijken, opende ze twee opvanghuizen. In opvanghuis 'De Ontmoeting' kunnen jongens van 4 tot 14 jaar terecht, in 'Het Roer' jongens tussen 15 en 21 jaar oud. In de opvanghuizen kunnen de jongens tot rust komen, studeren en een familiale omgeving vinden. Ze (her)ontdekken er de christelijke waarden van vrede, waardigheid en respect. Voor zichzelf én voor anderen.

Het aanbod van de twee opvanghuizen voldoet echter niet aan de vraag. De salvatoriaanse gemeenschap wil uitbreiden. Eerst en vooral is er ook nood aan een opvanghuis voor meisjes. Daarnaast droomt de gemeenschap van een programma rond sport en cultuur voor de jongeren. Ze kan daarvoor terecht in de kerk van Santo Christo in de sloppenwijken van Catia. Priester Luis Domingo Diaz is bereid er allerlei workshops te geven. Doorheen sport, dans, kunst, muziek, theater ... kunnen de kinderen en jongeren zich volop ontwikkelen. Ze ontdekken hun talenten, leren zich uitdrukken, groeien als mens. Hun zelfvertrouwen en zelfrespect zullen toenemen. En natuurlijk houdt dit programma hen ook van de straat.

Steun hen
Steun de salvatoriaanse gemeenschap in wat ze doet voor de straatkinderen van Caracas. Doe een gift via Missio op BE19 0000 0421 1012, mededeling: Straatkinderen Caracas. En uiteraard kan je ook je gift kwijt in de collecte tijdens de weekendvieringen van volgende zaterdag en zondag in onze kerken.

(Bron: Campagnemagazine 2019 van Missio)

Gepubliceerd door

Pastorale Eenheid H. Gummarus & Z. Beatrijs Lier

Meer

Artikel

Deel dit artikel

Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel via e-mail

Lees meer

Een gedeelde missie voor alle gedoopten
readmore

Gebedsintentie paus oktober 2024: voor een gedeelde missie

icon-icon-inspiratie
De pijn van de slachtoffers van milieurampen
readmore

Gebedsintentie paus september 2024: voor de schreeuw van de aarde

icon-icon-inspiratie
gebedsintentie paus augustus 2024: politieke leiders
readmore

Gebedsintentie paus augustus 2024: voor politieke leiders

icon-icon-inspiratie

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
© 2025 Kerk en Media vzw
Vacatures
Contact
Voorwaarden
YouTube
Twitter
Facebook