Als pelgrim van hoop bezocht paus Franciscus ons land, dat hij omschreef als een kruispunt in het hart van Europa. Zijn bezoek bracht een verscheidenheid van christenen - een rijkdom van de kerk in ons land - met enthousiasme samen in de vreugde van het evangelie. Velen waren onder de indruk van zijn energieke uitstraling - en dat op zijn leeftijd! - in de vele ontmoetingen die hij had om die korte tijd dat hij in ons land was. Ontmoetingen met onder andere de autoriteiten van ons land, de universiteiten van Leuven en Louvain, de pastorale medewerkers in de Belgische kerk, slachtoffers van misbruik, vluchtelingen en daklozen, woonzorgbewoners en de bijna 6.000 jonge christenen op het festival van Hope Happening.
Telkens weer was hij de goede herder in ons midden: om te luisteren - zelfs naar aanklachten - maar ook om aan te moedigen, te vermanen, te troosten en te begeleiden. Sommige van zijn woorden veroorzaakten deining en zelfs controverse. Hij gaf ons, pastorale medewerkers, drie sleutelwoorden mee: evangelisatie, vreugde en barmhartigheid. En de vreugdevolle eucharistieviering op zondagmorgen blijft in het hart gegrift van bijna 40.000 aanwezigen en van miljoenen anderen via de media, We konden er met velen getuigen van zijn op groot scherm in de Heilig Kruiskerk.
In deze zin spraken ook onze bisschoppen zich uit in hun dankwoord aan de paus. Maar velen stelden zich ook de vraag: wie is de paus eigenlijk? Waarom al die veiligheidsmaatregelen bij dat bezoek aan ons land? Bisschop van Rome, staatshoofd van Vaticaanstad. En hoe is de verhouding met de andere christelijke kerken? Hoe zit het met de eenheid onder de christenen? Daarover graag dit artikel.
