Pasen – Verrijzeniszondag

Opgewekt uit de doden, verrezen tot een nieuw leven waar de dood geen vat meer op heeft: dat vieren we met Pasen. God de Vader heeft zijn Zoon niet bij de doden gelaten, maar Hem aan ons teruggegeven als Heer van het leven. En wij worden uitgenodigd om vrijmoedig te getuigen dat het kwaad-dat-uitmondt-in-de-dood 'in principe' overwonnen is. Eenvoudig? Neen. Want niemand van ons weet hoe die verrijzenis van Jezus zich voltrokken heeft. Gewoon omdat de Schrift hierover letterlijk zwijgt. Er zijn wel de verhalen over het lege graf en over de verschijningen van Jezus aan zijn trouwste volgelingen. Maar de Schrift geeft ons geen enkel ooggetuigenverslag van het verrijzenisgebeuren zelf.

Maar Jezus laat zijn leerlingen niet lang in het ongewisse. Na de ontdekking van het lege graf verschijnt Hij eerst aan Maria Magdalena en vervolgens aan de andere leerlingen. Dit zouden we dan positieve getuigenissen kunnen noemen, want het gaat om persoonlijke ontmoetingen met de verrezen Heer. Voor de leerlingen zijn dat beslissende momenten, zeker voor Petrus. Hoe zou hij anders later de Romein Cornelius tot inzicht hebben kunnen brengen? En al die mensen die tot geloof kwamen toen hij met Pinksteren het woord voerde? Hij, die als eerste het graf binnenging, maar toen nog niet inzag wat er gebeurd was, is een ziener geworden in de volle betekenis van het woord.

Maar hoe zit dat met ons? Wij kunnen de verrezen Heer niet meer spreken of aanraken. Sommige mensen kunnen getuigen van een persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus, maar de meesten van ons is zulke genadegave niet geschonken. Wij moeten het eerst en vooral doen met verhalen over een leeg graf en getuigenissen van mensen die zeggen dat ze de verrezen Heer in levenden lijve ontmoet hebben.

Wat er met Jezus’ lichaam is gebeurd, weten we niet. Ons geloof zegt niets meer – maar ook niets minder – dan dat Jezus voortleeft bij God en dat Hij ons in het eeuwig leven wil laten delen. Ja, de opstanding van Jezus uit de doden heeft een geheimvol karakter waartoe alleen zij die in Hem geloven en op Hem vertrouwen, toegang hebben.

En dat is nu juist de blijvende uitdaging van Pasen. Het lege graf confronteert ons telkens weer met de vraag hoe het met ons eigen inzicht, hoe het met ons geloof gesteld is. Het mysterie van de opstanding zullen wij ten diepste nooit kunnen doorgronden. Maar misschien gaat het daar minder om dan om de vraag: zijn wij bereid om in navolging van de leerlingen Hem te gaan zoeken – of beter nog, zijn wij bereid ons door Hem te laten vinden? Zijn wij bereid ons door de verrezen Christus bij de hand te laten nemen, om te leven in zijn licht? Zijn wij bereid om ons door Hem te laten omvormen tot nieuwe mensen die geloven dat de dood niet het laatste woord heeft? Ja, het mysterie van de verrijzenis vraagt om een persoonlijk antwoord.