Op de tweede verdieping buigen vier jongeren zich uit de vensters naar buiten. Ze staan voor de jongste generatie Christusvolgelingen. Links houdt een Duitse jeugdleider een vlag vast met het Christusmonogram. Deze vlag was in de nazitijd het vaandel van jongeren die niet bang waren te laten zien wie hun werkelijke Führer was. Rechts zwaait een jonge priester een wierookvat naar buiten, alsof hij de geur van Christus in de wereld wil verspreiden. De middelste twee figuren, een vrouw en een zwarte jongeman, willen zich voor vrede en gerechtigheid inzetten. De vier laten samen zien dat ieder welkom is in deze toren van de Geest en dat er vele manieren zijn waarop we getuigen van het evangelie kunnen zijn.
Waar dit baken van licht, deze rode warmte, liefde en licht uitstralende vuurtoren uitkomt, is aan ons zicht onttrokken. Wel zien we op de derde verdieping nog een leeg open venster. Dit, zei Sieger Köder, is het belangrijkste venster. Het is het venster van de toekomst. Wie zouden we daarin willen plaatsen en met welk voorwerp of symbool? Er is hoop, want Jezus gaf zijn Geest niet alleen toen op de eerste Pinksterdag aan zijn volgelingen, maar ook vandaag en in de toekomst.
Over de kunstenaar
Sieger Köder (1925-2015) werd geboren in Wasseralfingen (Baden-Württemberg), was krijgsgevangene in de Tweede Wereldoorlog en maakte deel uit van de katholieke Neudeutschland-beweging. Hij volgde een opleiding als zilversmid en schilder en werkte enkele jaren als leraar handvaardigheid op een middelbare school. Op zijn 41ste ging hij theologie studeren in Tübingen en werd in 1971 tot priester gewijd. Hij combineerde zijn roeping als pastoor met zijn werk als kunstenaar en maakte talloze schilderijen, altaarstukken en gebrandschilderde ramen voor kerken binnen en buiten Duitsland. Köders werk is beïnvloed door Marc Chagall en valt op door zijn sterke kleuren en robuuste, gedrongen figuren. Zijn werken dagen uit, tonen verontwaardiging en zijn vol humor en diepe tederheid. Altijd houdt hij oog voor het menselijke antwoord op Gods roepstem. Op latere leeftijd won Köders werk aan bekendheid en ontving hij meerdere prijzen. In 1985 kreeg hij van paus Johannes Paulus II de eretitel van monseigneur en de Orde van Verdienste. Hij bleef zijn bescheiden zelf en vond mensen die naar 'de grote kunstenaar' kwamen kijken een heuse beproeving. In een kranteninterview liet hij ooit eens optekenen: 'Mensen komen naar Ellwangen en vragen er de weg naar de schilder. Als ze zo geïnteresseerd zijn in de schilder, dan hebben ze zijn schilderijen niet begrepen.' Een schilderij dat mij sterk aanspreekt van hem is 'De voetwassing van Petrus tijdens het Laatste Avondmaal', waarvan ik een afbeelding meermaals gebruikt heb in de avondviering van Witte Donderdag.
Jan Verheyen, pastoor-deken
(Inspiratie vond ik in een artikel van Marleen Hengelaar-Rookmaaker, hoofdredacteur van ArtWay)
