Sint-Hubertus, patroon van de jacht ...

Het levensverhaal van Sint-Hubertus ... en de legende ...
In het levensverhaal van de heilige Hubertus zijn heel wat legendes verweven. Ik wil een poging doen om enkele bronnen bij mekaar te brengen. Hubertus werd rond het jaar 655 geboren als zoon van hertog Bertrand van Toulouse. Als jonge man kwam hij aan het hof van Theodorik III van Bourgondië, waar hij snel de gunst van de vorst won. Door intriges van jaloerse hovelingen werd hij gedwongen zijn toevlucht te zoeken bij koning Pepijn. Die benoemde hem tot hoofd van zijn hofhouding. Hubertus trouwde met Floribana van Leuven, maar zij stierf in het kraambed van hun eerste kind. Om zijn verdriet te vergeten, stortte Hubertus zich in wereldse genoegens. Op kerstdag, andere bronnen spreken van Goede Vrijdag, zocht hij in de bossen van de Ardennen zijn vertier in de jacht. Zijn honden hadden een reusachtig hert opgespoord. Tot verwondering van de hartstochtelijke jager bleef het hert voor hem stilstaan. Hubertus had zijn boog al gespannen om het neer te schieten toen hij in zijn gewei een lichtend kruis zag. Getroffen zonk hij op zijn knieën. Daarna hoorde hij een stem die hem maande om bij alle dingen van deze wereld het eeuwige leven niet te vergeten.

Nog altijd actueel
De jacht oefent nog steeds aantrekkingskracht uit op veel mensen. Dat heeft te maken met de betrokkenheid op de natuur. De jager is lang alleen in de natuur. Hij observeert het bos, de dieren, het weer. Hij trekt zich terug van de dagelijkse beslommeringen en geniet van de stilte van het bos. Maar de jacht is ook doelgericht. De jager wil een haas, een ree of een hert schieten. Hij is helemaal geconcentreerd op dit doel. En blijkbaar heeft het voor veel mensen iets fascinerends om zo je macht over een dier te laten gelden.

De legende van Hubertus wil ons laten zien dat we in de schepping de Schepper moeten zien. Alles wat wij doen, verwijst naar het eigenlijke doel van ons leven, het eeuwige leven, het leven dat nu al deel heeft aan de eeuwigheid. Paulus heeft het beeld van de jacht voor ogen als hij schrijft: 'Ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God mij door Christus Jezus roept' (Filippenzen 3, 14). Alleen als we zo'n duidelijk doel voor ogen hebben, worden al onze krachten samengebald, zoals de jager al zijn zinnen zet op het dier dat hij wil doden.

Zo laat de legende zien hoe Hubertus onze helper kan zijn in de doelloosheid van ons leven. Veel mensen weten niet meer wat ze willen. Ze eten van verschillende walletjes in hun leven, maar ze durven niet te kiezen voor één weg. Ze hebben geen werkelijk doel om na te streven. Of hun doel is te vluchtig. Het gaat hen alleen om kortstondig succes, om het vervullen van vluchtige verlangens. Er is maar één doel, dat deze wereld te boven gaat, dat ons werkelijk mens maakt.

De viering van Sint-Hubertus mag een feest zijn en dat is het ook voor de vele mensen die we weer mogen verwachten volgende zondag. Mag die viering ook een uitnodiging zijn om doorheen de vele activiteiten en de hectische drukte van de dag ons eigenlijke levensdoel niet uit het oog te verliezen. In Psalm 34, 15 staat: 'Zoek de vrede en jaag die na!' Het zou al fantastisch zijn als we dat doel konden bereiken!

Na de viering volgt er op het Renaat Veremansplein een dierenwijding. Ook de ruiters met hun paarden zijn welkom. Een wildverkoop per opbod van hazen, fazanten, bosduiven, grote Sint-Hubertusbroden en Lierse Vlaaikens vormen het derde deel van onze viering. Iedereen kan mee bieden, want voor het zuiver maken van het wild wordt kosteloos gezorgd. De jachthoornblazers zorgen voor nog meer sfeer. Er is gelegenheid om jachthonden en de jachtvogels van dichtbij te zien en vragen te stellen aan de eigenaars, de jagers en een bijzondere veldwachter. Tegen democratische prijzen kan je genieten van een borreltje, een warme wijn en meer lekkers ...

Tot zondag 14 november 2021 in de Heilig Kruiskerk, Kartuizers.

Jan Verheyen, pastoor-deken