Romeinse kolonie
De Oudgriekse stad Korinte was in 146 vóór Christus door de Romeinen volledig met de grond gelijk gemaakt. Pas in 44 v.C. laat Julius Caesar de stad weer opbouwen als Romeinse kolonie. De kern van de bevolking was 'Romeins' (veteranen uit Caesars leger); de rest kwam vooral uit Griekenland en uit het Oosten. Onder hen ook Joden. Met minstens 450.000 inwoners – van wie de helft slaven! – was de stad de vierde grootste van het Romeins imperium na Rome, Alexandrië (Egypte) en Antiochië (Syrië).
Handelsstad
Vanaf 27 v.C. was Korinte hoofdstad van de Romeinse provincie Achaia. Als handelsstad lag ze zeer gunstig tussen de Peloponnesos en het Noorden van Griekenland en tussen twee havens: Kenchreia aan de Oostkust (Egeïsche Zee) en aan de Westkust Lechaion (Ionische Zee). In het centrum van de stad lag het marktplein (agora) omgeven door winkels (o.a. vleeshallen), tempels, zuilengangen, basilieken (overdekte hallen voor grote bijeenkomsten), badhuizen, theaters enzovoort. Korinte bezat een groot stadion waar om de twee jaar in de lente ter ere van Poseidoon de Istmische spelen werden georganiseerd met wagenrennen, atletiek en muziek.
De maatschappelijke tegenstellingen waren in Korinte niet minder groot dan in andere antieke metropolen. Al in de Oudheid was de stad berucht voor haar weelderigheid en zedeloosheid. De geestelijke leegte kon echter niet opgevuld worden met de traditionele cultus der Grieks-Romeinse goden, ook niet door de groeiende officiële vergoddelijking van Rome en de keizer. In plaats daarvan geloofde men eerder in de godin Fortuna (Lot of Toeval) of zocht men zijn toevlucht in allerlei mysteriecultussen, die aan een beperkt aantal ingewijden de deelname beloofden aan het steeds herboren-wordende leven van de godheid, die de natuurkrachten verpersoonlijkt. Er bestonden in Korinte zoals elders in de hellenistische steden ook vele bloeiende filosofische scholen.
Een volk van Joden en godvrezenden
Paulus begon zijn verkondiging van Jezus in de synagoge op sabbat, waar niet alleen Joden naar de Tora en de profeten kwamen luisteren, maar ook niet-Joden die een ander antwoord op hun levensvragen zochten dan de heidense riten of de filosofen hun konden geven. Wanneer Paulus' volksgenoten het evangelie van Jezus niet aanvaardden, brak hij met de synagoge en stichtte een eigen 'school' of 'bijeenkomst' (= 'synagoge' of 'ekklèsia') in het huis ernaast. 's Nachts bevestigde de Heer hem in zijn keuze, want 'in deze stad heb ik een talrijk volk' (Handelingen 18,10)
Tegenstand
Heel wat Joden weigerden niet alleen Jezus als Messias te aanvaarden, maar zij vreesden dat de verkondiging van Jezus de Romeinen tegen hen zou doen keren zoals in Rome toen keizer Claudius hen had verbannen uit Rome omwille van een rel 'over Christus'. Die rel was waarschijnlijk de reden waarom Aquila en Priscilla naar Korinte waren gekomen (v. 1). Maar hun beschuldiging kwam als een boemerang op hun eigen hoofd terecht.
Rik Hoet
