We zitten nu volop in de vakantie. Sommigen maken grote reizen, anderen blijven dicht bij huis of blijven zelfs thuis. Maar wat vele mensen toch wel doen als ze tijdens hun vakantie een stad bezoeken, is een kerk binnenlopen, gewoon zomaar uit nieuwsgierigheid, of heel bewust om een kaarsje aan te steken, even te bidden of in stilte te verpozen. Ik heb ook die gewoonte. Ook tijdens mijn week vakantie eind juni, als ik in de buurt van Bouillon aan het stappen ben, en een of ander dorpje passeer, dan spring ik even de kerk binnen of ik blijf er wat langer, steek een kaarsje aan (er is altijd wel iemand aan wie je dat beloofd hebt) en ik bid mijn rozenkrans. Ik kijk dan ook wat rond, neem foto's van glasramen en beelden (voor het Parochieblad ...) en ontdek soms bepaalde inscripties, symbolen. En dan vraag ik me soms af: wat betekent dit hier, op deze plaats, in deze kerk, op deze grafsteen.
Een aantal symbolen werden al gebruikt in de vroegste kerk, in de eerste eeuw na Christus. Van pelikaan en pauw tot Chiroteken en anker, de christelijke symboliek is nog veel rijker en ouder dan je dacht. Dus nu even niet de Bijbelse symboliek zoals het kruis, het vuur van Pinksteren of de Goede Herder. In de christelijke kunst en iconografie ontstonden al heel vroeg andere symbolen, die soms zelfs dienst deden als codetaal. We zetten er zo zeven op een rijtje.
