We zitten allen in hetzelfde schuitje

Hoe het leven van het ene moment op het andere zo anders kan zijn. Op 8 maart hadden we nog een feestelijke viering met onze bisschop met vele mensen samen in de kerk, nog een tof ontmoetingsmoment bij een glaasje cava en een kop koffie. Het deed deugd met velen samen te zijn. Enkele dagen later moesten we horen dat we de eerstvolgende weken niet meer zouden kunnen vieren, niet meer samenkomen. 'Blijf in uw kot', was de boodschap die we van de minister te horen kregen. En ze had gelijk, zoals ook de regeringsmaatregelen hard, maar noodzakelijk zouden zijn. Het coronavirus heeft al heel wat slachtoffers gemaakt. En dit niet alleen bij ons, over heel de wereld maakt dit virus slachtoffers. Ja, het is een pandemie!

We zitten dus veel thuis. Af en toe boodschappen doen, want eten moeten we sowieso om in leven te blijven. En om toch wat gezond te blijven, gaan wandelen. Ik heb de voorbije tien dagen al heel wat kilometers gestapt. Ook om in beweging te blijven, want de kinesist waar ik tweemaal per week naartoe moest na mijn rugoperatie, heeft ook zijn activiteiten moeten stopzetten. En een stevige wandeling is een goede vervanger, heb ik ondervonden. Met de collega's van het vicariaatsteam vergaderen we nu via de computer. Dat was ook nieuw voor mij. En verder lees ik veel, probeer stapels papier omlaag te krijgen en doe af en toe dingen die ik al dikwijls had uitgesteld. Vooral opruimen dus.

Normaal had ik deze periode veel tijd besteed aan de voorbereiding van de vieringen van de Goede Week, boekjes maken en preken uitschrijven. Het boekje van Palmzondag was inhoudelijk klaar, alleen de liedjes moesten we nog afspreken. Verder ben ik dus niet gekomen met mijn voorbereiding. Omdat we ondertussen weten dat de vieringen van de Goede Week en Pasen niet kunnen gevierd worden. Toch niet in onze eigen geloofskernen. Verder zal ik een kort overzichtje geven van het aanbod dat vanuit de bisschoppenconferentie wordt aangeboden.

Via de dagelijkse nieuwsbrief van Kerknet (www.kerknet.be - inschrijven op de nieuwsbrief kan altijd) heb ik elke dag toch een moment van bezinning gehad in de voorbije weken. Er is een heel aanbod. Al onze bisdommen doen hun best om de lacune in te vullen die er nu is omdat we ter plaatse niet kunnen vieren. Onze bisschop en zijn medewerkers zetten er ook sterk op in. Ga gewoon naar www.bisdomantwerpen.be en jij krijgt heel wat mogelijkheden.

Sommige van die momenten hebben mij sterk geraakt in de voorbije dagen. Naast de bezinnende woorden van onze bisschop vanuit een lege Antwerpse kathedraal, was ik sterk getroffen door een bezinning op psalm 51 door de bisschop van Gent, monnik Lode, de vroegere abt van Orval. Met op de achtergrond het 'Misere mei' van Gregorio Allegri. In een podcast van een uur nam hij me vers per vers mee in deze psalm die ik normaal elke vrijdagmorgen bid, vooral hoe deze psalm bevrijding kan betekenen, een mooie voorbereiding op Pasen.

Daarna ging de wankele 83-jarige paus, ondersteund door een medewerker naar de basiliek toe. Voor de basiliek had hij twee bijzondere Romeinse cultusobjecten laten plaatsen. Hij ging eerst naar de aan Sint-Lucas toegeschreven icoon Salus Populi Romani, die in 593 een rol speelde in de geestelijke strijd tegen de pest. Na een moment van gebed raakte hij de icoon aan en dan ging hij naar het beroemde mirakelkruis uit de San Marcello al Corso kerk, die tijdens de pestepidemie van 1522 door Rome werd gedragen. Ook daar bleef hij, precies met smekende ogen, in gebed naar de Christus gericht. Dan kuste hij de voeten van Christus en omhelsde het kruis. Tot slot gaf de paus in het voorportaal van de Sint-Pieter, na het zingen van een litanie, de Urbi et Orbi-zegen met het Allerheiligste. Het was indrukwekkend en ontroerend in al zijn eenvoud.