Volgende week mogen onze kinderen weer naar school en, zoals de maatregelen gelden bij het schrijven van dit stukje, weer voltijds. Weliswaar met mondmaskers maar wel heel de dag op school. Sommige kinderen hebben wellicht de extra vakantieweek omarmd, maar van de meeste kinderen hoor je toch dat ze de school missen en van jongeren dat online lessen wel eens leuk zijn, maar dat ze veel liever in de klas zitten en live les krijgen van een leerkracht van vlees en bloed.
Af en toe is het misschien wel eens goed om stil te staan bij de 262 miljoen kinderen en jongeren in onze wereld die niet naar school kunnen. Een groot deel woont daarvan in arme landen, waar er scholen zijn op grote afstanden van elkaar waar kinderen niet altijd geraken, waar schoolgebouwen stuk geschoten zijn of vernield door een aardbeving en niet heropgebouwd, waar kinderen geen geld hebben om schoolmateriaal te kopen en waar meisjes thuis gehouden worden om te helpen in het huishouden en liefst jong te trouwen.
Maar ook hier bij ons zijn er heel veel kinderen en jongeren die misschien wel in de schoolbanken zitten, maar niet onder ideale omstandigheden. Jongeren die in een asielcentrum wonen en die daar huiswerk moeten maken, kinderen en jongeren die amper genoeg te eten hebben thuis en zich door dat hongergevoel in de klas niet kunnen concentreren, jongeren die geen toegang hebben tot internet thuis en daardoor veel berichten mislopen en bij online lessen al helemaal moeten afhaken. Ook bij ons zijn er ouders die het eigenlijk niet zo belangrijk vinden dat hun kroost naar school gaat en dus ook niet ondersteunend werken als hun zoon of dochter het even fijner vindt om niets te doen dan om hun schooltaak af te maken.
Mondiale werken zoekt daarom steeds naar mensen die zulke jongeren willen ondersteunen door een klein stukje van hun tijd met hen door te brengen en hen te begeleiden. Scholing is niet alleen de beste manier om uit de armoede te komen, maar ook uit een sociaal isolement. Op school maak je vrienden, ga je om met leeftijdsgenoten en kun je soms heel veel miserie van thuis achter je laten. Dat aspect wordt soms onderschat, maar komt – zeker in wintermaanden – bij sluiting van klassen of hele scholen pijnlijk bovendrijven.