Volgende dinsdag, 4 februari, is het wereldkankerdag. Een dag die velen zal aanspreken want kanker treft 1 op de 4 Belgen. Wij gingen op bezoek bij Piet Verheyden (65) in Kinrooi die zijn broer en zijn zoon verloor aan kanker en die een manier vond om met dit verlies om te gaan.
“Davy was 23 jaar toen hij in 2009 kloeg van pijn in de schouder” begint Piet zijn verhaal. “Men aanvankelijk aan een longontsteking, maar in Leuven viel al snel de diagnose: botkanker. Man, dat kwam hard aan. Als een bom die op onze woning viel.”
Het bleek om een agressieve vorm te gaan. De specialist gaf al meteen aan dat de kans op overleven klein zou zijn. Een chemokuur werd gestart. Hevig. Nevenwerkingen. Na 8 behandelingen terug naar Leuven voor een stand van zaken. Piet: “Daar sloegen ze ons als het ware met een hamer tegen het hoofd. De chemo had niet aangeslagen. Er bleek geen enkele mogelijkheid op genezing. Een harde klop voor iedereen, zeker voor Davy. Die reageerde heel heftig, kon het niet aanvaarden, raakte vaak in paniek en werd soms hysterisch.”
Geleidelijk aan vindt Davy rust. Zeker door de goede verzorging thuis. Moeder Marleen Casters en vader Piet wisselen elkaar af in de zorg en ook zussen Nancy en Kelly bieden veel steun. De laatste maanden wijkt Davy’s vriendin, Esther Janssen, geen minuut van zijn ziekbed. “We zijn blij dat we hem thuis hebben kunnen verzorgen. We moesten hem naar het toilet of het bad dragen. De laatste periode was hij te zwak om nog uit zijn bed te komen. Heel stilletjes in hij, thuis, ingeslapen op 27 mei 2011.”
De ziekte en het overlijden van zijn zoon heeft van Piet een ander mens gemaakt: “In het begin was ik prikkelbaar. Ik kon weinig verdragen. Lastig ook soms. Ik heb nu minder zelfvertrouwen, ben soms verward. Ook heb ik voortdurend allerlei lichamelijke klachten. Het dierbaarste wat je hebt, hebben ze je afgenomen. Dat doet wat met een mens, hoor!”
Toch blijft Piet niet bij de pakken zitten. Als fotograaf kan hij zijn zinnen verzetten. “Na het overlijden van mijn broer in 2000 maakte ik jaarlijks een kalender. Dit jaar al voor de 20ste keer. De kalender staat vol foto’s van diverse Kinrooise activiteiten. De opbrengst gaat naar vzw De Kleine Prins, het Kinderkankerfonds.”
Maar ook voor Kom op tegen Kanker zet Piet zich in: “In 2010 heeft Davy, ondanks zijn ziekte, de 10 km gelopen voor KOK. Nu brengen we jaarlijks een groep lopers samen, als eerbetoon aan hem.”
Lopen doet Piet dagelijks en ook als wielertoerist gaat hij er voor. “Op die momenten kan ik Davy loslaten. Dat is ook mijn boodschap aan mensen die rouwen om een dierbare: praat er over en zoek bezigheden om je te verzetten.”
Die bezigheden heeft hij nu voldoende. Foto’s maken op allerlei Kinrooise activiteiten, als vrijwilliger helpen bij ’t Heemke of bij Natuurpunt. En momenteel werkt hij mee aan de voorbereiding van “Kerk in de Kijker”, dit najaar in de kerk van Kinrooi.
In huis herinnert alles aan Davy. Zijn kamer ligt er nog bij zoals 10 jaar geleden. Op een prikbord staan teksten die Davy schreef. Overal staan foto’s. “Davy blijft altijd in ons midden. Als we feesten staat zijn foto er bij. Zelfs als we op restaurant gaan, nemen zijn zussen een foto mee om op tafel te zetten. Neen, wij kunnen Davy niet vergeten.”
Jan Lamberigts
Onderschrift foto:
Piet Verheyden met een levensgrote foto van zijn zoon Davy die in 2011 aan kanker overleed. © J.L.
