Nierdialyse is een levensreddende en dus noodzakelijke behandeling voor mensen van wie de nieren niet goed meer functioneren. In het kader van de wereldnierdag, morgen 12 maart, hadden we een gesprek met Albert Verstraten van de Belestraat in Kinrooi. Hij woont nu noodgedwongen in een serviceflat in Molenbeersel. Albert is 79 jaar en gaat al 5 jaar naar het ziekenhuis in Genk voor dialyse.
Bèr (roepnaam) is alleenstaand en heeft altijd thuis gewoond met ma en broer Jan. Door rugklachten, minder goede bloedsomloop en andere kwaaltjes moest Bèr die bouwvakker was, vroegtijdig met pensioen. Op zijn 73ste kreeg hij serieuze nierklachten en mocht hij niet meer alleen blijven. Zijn moeder is in 1988 overleden waarna Jan met zijn grote liefde elders is gaan wonen.
Omdat hij 5 jaar geleden zijn ‘thuis’ moest verlaten voor een serviceflat, vraag ik of hij hier graag is. “Eigenlijk is het goed zo, ik wist niet wat ik kon verwachten, maar ben nu heel tevreden dat ik hier ben. In het leven is het ook een beetje van: Wat komt, komt en we moeten er doorheen. Ik heb een goed contact met mijn medebewoners en ik pas me in nieuwe situaties aan.”
Aanvankelijk kreeg Bèr allerlei geneesmiddelen toegediend, ook epo. Na vele onderzoeken besloot de arts om te starten met dialyse. Als de nieren nog maar 10 procent filteren, moet gedialyseerd worden. Om vervelende prikken overbodig te maken, wordt er een fistel in de arm ingeplant waar twee dikke naalden in kunnen.
Wat is nierdialyse?
De schadelijke stoffen worden uit het bloed gehaald. Voor de patiënt betekent dat: drie keer per week naar het ziekenhuis. Bèr is er daarbuiten de hele week mee bezig. Hij moet erop letten zo weinig mogelijk te drinken en zoutarm te eten, omdat het vocht het lichaam moeilijk verlaat als de nieren niet werken. Als de nieren het lichaam niet meer voldoende reinigen, vergiftigt het lichaam zichzelf en sterft de mens.
Als je eenmaal nierpatiënt bent, kom je er dus niet meer onderuit, tenzij je een donornier krijgt. Bèr gaat dinsdag, donderdag en zaterdag naar de dialyse in Genk.
De rit naar Genk en verloop van de dialyse
Een bus van CM haalt hen op. “Hen, dat zijn patiënten uit naburige dorpen. We zijn met 5 à 8 en er zijn twee shiften dialyse” zegt Bèr. “Om de beurt worden de patiënten aangekoppeld op het toestel dat het bloed zuivert. Dat aansluiten moet correct gebeuren: het is een precisiewerkje. Na een viertal uur is het bloed gezuiverd en brengt de CM-bus ons terug naar huis.”
Genieten van de kleine dingen
Natuurlijk eisen de busritten en de dialyse hun tol. Vermoeidheid speelt de patiënten parten. Bèr krijgt eten van een cateraar, een poetsvrouw zorgt voor een frisse flat en de verpleegster voor het verzorgen van wondjes. Ondanks zijn ziek-zijn tracht Bèr te genieten van de kleine dingen in het leven. “Ik heb nog een goed leven, dank zij de dialyse” aldus Bèr.
Hij heeft een paar tips klaar voor mensen met nierproblemen:
- Weet dat je geholpen kunt worden
- Als je nieren het laten afweten, laat je dan goed verzorgen
- Ondanks kleine kwaaltjes kan je nog goed leven
Bèr, wij danken je voor je eerlijke getuigenis en wensen je de nodige moed en kracht toe om de behandeling te blijven volhouden. Want…. wij hebben doorheen je verhaal gehoord dat het soms echt wel moeilijk is.
Lizette Hornikx
Onderschrift foto:
Drie keer per week moet Bèr Verstraten naar de nierdialyse in het ziekenhuis van Genk. © Lizette Hornix
