Liederen
VOOR DE BLOEMEN OP DE VELDEN - Muziek: Uit ‘De Parelvissers’ van Georges Bizet
Voor de bloemen op de velden, voor de vogels, voor al uw werken,
die uw grote Naam vermelden, zingen w’ een jub’lend loflied, trouwe God.
Grote Schepper, Heer der Heren, U komt toe de lof, de dank en eer
Voor de storm en voor de stilte, voor de zon en ook voor de regen,
voor het licht en voor het donker, mogen wij danken in een juichend koor.
Grote Schepper, Heer der Heren, U komt toe de lof, de dank en eer
Voor de liefde en genade, voor uw trouw, ja voor al uw daden,
Voor uw komst naar deze aarde prijzen en loven wij uw Naam ter eer.
Halleluja, halleluja, Dank U Vader, Zoon en heil’ge Geest
IS ER EEN PLAATS
Is er nog plaats aan onze tafels, plaats voor een arme vreemdeling?
Zal Jezus vinden als Hij komt, warmte en brood, een vriendenkring?
Refrein:
Laat toch de aarde niet verloren, laat toch niet doven ’t vuur van vree.
Maar reik je handen naar het leven. Handen van vriendschap, hoop en vree.
Is er nog plaats in onze harten voor mensen eenzaam, klein en stil?
Zal Jezus vinden als Hij komt een open hart dat luist’ren wil?
Is er nog plaats in onze kerken voor al wie dolen zonder land?
Zal Jezus vinden als Hij komt goedheid en troost, een vriendenband?
Welkom – Kruisteken
Al wie dolend in het donker
Al wie dolend in het donker,
in de holte van de nacht
en verlangend naar een wonder,
op de nieuwe morgen wacht:
Vrijheid wordt aan u verkondigd
door een koning zonder macht
Tot de groten zal Hij spreken
even weerloos als een lam
het geknakte riet niet breken
Hij bewaakt de kleine vlam:
hoort en ziet het levend teken
van een God die tot ons kwam.
Aansteken adventskaarsen
Elk jaar kijken christenen hoopvol uit naar de komst van Jezus, Licht en hoop op een nieuwe wereld. Hij is het in wie de woorden van Jesaja vervuld zijn: 'Het geknakte riet zal hij niet breken, de kleine vlam zal hij niet doven'. Hij is het die ons telkens opnieuw oproept om die woorden ter harte te nemen. Laten we ons in dit bezinnend samen zijn open stellen voor Gods aanwezigheid. Hij die is Vader, Zoon en heilige Geest. Amen.
We willen vanavond de drie adventskaarsen aansteken. Het licht komt dichterbij voor wie in het donker doolt.
Het verlangen naar de nieuwe morgen groeit. De geboorte van nieuw leven komt dichterbij.
Laten we dan samen bidden opdat in ons hart en in ons leven de hoop stand houdt, soms tegen beter weten in.
God van Leven en Licht, versterk in ons het verlangen naar uw voelbare aanwezigheid in ons leven, in onze gemeenschap.
Stort over ons uw Geest van hoop uit, die ons doet geloven dat de boodschap van Kerstmis telkens opnieuw geboren wordt in de zorg van mensen voor elkaar. Amen.
Het kruikje met de barst
Er was eens een waterdrager die elke ochtend water ging halen in twee aarden kruiken. Beneden in het dal vulde hij beide kruiken met water en droeg zijn zware last dan naar boven.
De rechtse kan had een barstje aan de zijkant. Hierdoor verloor hij water. De kan vond het vreselijk en kon zich niet bij zijn handicap neerleggen.
Na jaren van angst dat hij misschien wel weggegooid zou worden, vertelde hij zijn gebrek aan de waterdrager.
"Jij weet en ik weet het ook dat je aan mij veel minder hebt dan aan de gave linkerkruik. Die andere is altijd vol als u boven komt. Ik verlies altijd water, ik heb een barst aan mijn zijkant.."
De waterdrager glimlachte: "Als we straks de heuvel oplopen, moet je eens goed langs de kant van de weg kijken!"
Bovengekomen vroeg de waterdrager aan de rechterkruik: "Heb je het gezien?"
"Ik heb alleen mooie bloemen aan de kant van de weg gezien. Bloemen vind ik wel mooi, maar mijn gescheurde kant niet..."
De waterdrager schudde zijn hoofd. "Je begrijpt het niet. Al die jaren wist ik natuurlijk van dat barstje in jouw zijkant. Ik heb er gebruik van gemaakt. Ik heb steeds zaadjes gezaaid aan die kant van de weg. Als jij langs kwam, gaf je ze water zonder het te weten. Zo komt het dat hier van die prachtige bloemen staan."
De kruik was er stil van. Langzaam drong het tot hem door en beetje voor beetje liet hij trots en vreugde in zich opstijgen. Nu pas besefte hij dat hij al die tijd van belang was geweest mét de barst aan de zijkant.
