Gezinsvieringen

Hoop in het evangelie van deze viering

De twee Emmaüsgangers zijn verontwaardigd en ontgoocheld. Hun vriend Jezus, op wie ze al hun hoop hadden gesteld is dood. Meer nog, ze zijn ont-redder-d want hun redder Jezus is aan het kruis geslagen. Met zijn dood is de droom van vrijheid en vrede verdwenen. Weg de droom van een nieuwe wereld waar iedereen meetelt en kansen krijgt. Het is duidelijk voor de twee mannen: nu Jezus er niet meer is moeten ze gewoon hun vroegere leven terug opnemen. Maar dan komt Jezus bij hen, zonder dat ze het door hebben. Hij vertelt over de profeten van vroeger, geeft uitleg over de verhalen in de  bijbel, hij verwijst naar wat met hem gebeurd is, maar ze snappen het niet echt. Toch hebben ze wat moed gekregen en een sprankeltje hoop.
Wanneer Jezus dan bij hen aan tafel brood neemt en breekt en met hen deelt, herkennen ze hem. Het was Jezus die de hele tijd met hen was meegegaan. Vol hoop staan ze op en gaan onmiddellijk het goede nieuws vertellen, vol energie. Hoop zet mensen in beweging. Dit was ook duidelijk in het spel van deze morgen.
De vrienden van Jezus zijn aangemoedigd om te gaan vertellen dat Jezus nog altijd tastbaar aanwezig is. Daar waar mensen in zijn naam het goede doen.

Beste vrienden, wij zijn de Emmaüsgangers van vandaag. Als je naar de wereld kijkt zie je veel ontreddering, moedeloosheid, wanhoop. Hongerige kinderogen, radeloze ouders, machteloze burgers,…
Maar we mogen niet opgeven! Telkens we samen zijn om het brood dat Jezus voor ons is te breken en te delen zet Hij ons in beweging om te doen wat hij heeft gedaan: mensen doen opstaan uit wat hen neerdrukt, ziek maakt of wanhopig.
Er is vandaag veel moed en geduld nodig om te blijven hopen en geloven dat het anders kan. Dat er nog veel goeds gebeurt en dat we daar allemaal kunnen aan meewerken. Hoop is een ongeziene kracht.
En het kleine meisje hoop staat telkens opnieuw op om die vlam van hoop levendig te houden.
Laten wij elke sprankel hoop koesteren zodat we blijven in beweging komen om mee te werken aan Gods nieuwe wereld.

Met de post-its van de mensen die meevieren wordt het woord ‘Hoop’ gevormd. Om er enkele te noemen: hoop is kracht, hoop is moed, hoop is steeds opnieuw beginnen, hoop is een vrede, hoop is een anker, hoop is licht, Jezus is hoop!

Een dankviering vraagt een dankwoordje.

Dank aan de gezinnen die meevierden en op een zwoele zondagmorgen de hitte trotseerden om mee te komen spelen en vieren. Dank aan het jongerenkoor o.l.v. Herman. Ze hebben het aangedurfd een nieuw lied te zingen met minder stemmen dan gewoonlijk!
Dank aan de mensen die alles hebben voorbereid en in goede banen geleid. Het was ook het moment om Valère te bedanken voor zijn werk achter de computer, bescheiden en onopvallend maar steeds paraat om beeld en teksten op het grote scherm te laten verschijnen!
Het dankmoment eindigde met een hapje en drankje. En of we dorst hadden bij deze zweettemperaturen! De verse groenten en bijhorende sausjes werden opgeknabbeld bij een gezellige achteraf babbel!

Het hele gebeuren geeft mij alvast energie om samen met de catechisten en de werkgroep gezinsvieringen in september de draad terug op te nemen! Wij gaan verder, vol van hoop!

Mia Lamaire