Hilariuskoor

In de viering van 8 november zong het zangkoor Sint-Hilarius ter gelegenheid van hun 70-jarig bestaan. Hier volgt de historiek van het koor, gebracht door de voorzitter Lucien Vos.

Beste vrienden,

U zult begrijpen dat ik als voorzitter van ons parochiaal zangkoor, vandaag een gelukkig en erg fier man ben. Een viering als die van vandaag is immers geen alledaagse gebeurtenis. 2015 is een jubileumjaar voor ons parochiekoor. We bestaan namelijk 70 jaar!

Het is moeilijk te achterhalen wanneer het Sint-Hilariuskoor is opgericht.

Vóór de oorlog gebeurde het zingen van de hoogmis (toen nog volledig in het latijn) door een aantal mannen van goede wil. Zingen op het hoogzaal was vroeger een mannenzaak. De koster zong het lof alleen. Er bestond nog geen gestructureerd koor. Op het einde van de Tweede Wereldoorlog, dus in 1945, kwamen een aantal jonge krachten de zangers versterken. Vanaf toen is er sprake van het Sint-Ceciliakoor. Ge zult zeggen: ”Dat is niet het St.-Hilariuskoor”. Toch wel, dat is de geboorte van ons parochiekoor. In de jaren ’70 b.v. is het ook omgedoopt tot ‘zangkoor Paul Devroey’. Het gaat hier steeds over datzelfde koor.

Na 1945 kwamen erbij: Constant Meeus, Jozef Van Haesendonck, Marcel Van Laer, Frans Vangoidsenhoven, Georges Vermeulen, Frans Verstraeten, Jan Vindevogel en Karel Vandepaer. De koorleider was toen Hendrik de Greef. Het betekende ook de definitieve start van de loopbaan als kerkorganist van Raymond Huts, die dat meer dan 65 jaar gedaan heeft.

Een aantal oudere zangers moesten afhaken om gezondheidsredenen, zo ook dirigent Hendrik Degreef.

Het Vaticaans concilie

In de lente van 1960 werd gestart met een nieuw knapenkoor.

Een paar jaren later zorgde het Vaticaans concilie voor een belangrijke verandering. De liturgische vieringen, en dus ook de zang, werden vernederlandst. De meisjes mochten meezingen in kerkkoren. Ook het volk in de kerk werd bij de zang betrokken.

Het zangkoor van onze kerk werd drastisch verjongd en ook gemengd. Voor de rekrutering werd met succes beroep gedaan op jongeren uit de jeugdbeweging van de scouts en gidsen en op de laatstejaarsleerlingen van de meisjesschool. De leiding kwam vanaf 1965 in handen van zuster Roza Heylen.

In 1971 ging het wat minder. Toen kwam Paul Devroey als redder in nood. Als geschoold muziekleraar koos hij voor vernieuwing in het repertorium met meestal ritmische, meerstemmige liederen, waarvan sommige nog altijd worden gezongen door ons koor. Toen werd het koor omgedoopt tot ‘zangkoor Paul Devroey’. Een nieuwe periode van bloei was aangebroken. Ons koor telde toen 40 leden. We verzorgden talrijke meerstemmige, plechtige vieringen, zowel in vreemde parochies als in onze eigen Sint-Hilariuskerk. Paul Devroey leidde het koor tot in 1984. Toen nam Raymond Huts, naast zijn rol als organist en baszanger, ook de leiding van het koor op zich. Die periode werd gekenmerkt door een reeks van markante gebeurtenissen in onze parochie, gelegenheden waarbij het koor zorgde voor de feestelijke noot.

Markante gebeurtenissen

• In augustus 1985 was er het plotse en onverwachte vertrek van de zusters uit onze gemeenteschool, na 74 jaar totale inzet voor de jeugd.
• In mei1986 was er het afscheid van pastoor Stillaert.
• In september 1986 vierden we de aanstelling als pastoor van pater Rik Demol.
• In januari 1988 feestten we opnieuw bij de aanstelling van E.H. Luc Thiry als pastoor van onze parochie. In maart 1994 moesten we hem vaarwel zeggen wegens zijn aanstelling als deken van Lubbeek.
• Op 17 april 1994 vierden we opnieuw mee bij de aanstelling van pater Georges Vervust tot pastoor van St.-Hilarius Boutersem.
• Op 19 oktober werd Herman Van Steenbergen diaken. In het begin van het jaar 2000 nam hij het dirigeerstokje over van Raymond. Deze combineerde een aantal jaren verschillende zaken. Hij was organist, zong mee uit volle borst, sloeg de maat met zijn hoofd en hield terzelfder tijd de tucht er in! Hij was uniek, onnavolgbaar.

Herman, een self-mademan en muzikale duizendpoot, die de muziek en de zang als geen ander aanvoelt, gaf ons koor een moderner gezicht met nieuwe impulsen. Hij breidde ons repertorium uit met tientallen nieuwe liedjes in alle talen: Frans, Duits, Engels, Spaans, Zoeloes, Zuid-Afrikaans, ja zelfs Russisch.

Pastoor Georges Vervust ging met pensioen en zijn taak als parochiecoördinator werd overgenomen door diaken Christ Smeets. In deze tijd van priesterschaarste is hij een geschenk uit de hemel.

Een waardige opvolger

Na de dood van Raymond Huts heeft René Boogaerts voor een waardige opvolger als organist gezorgd: Bart Plattau. Bart bezit een grote muzikale bagage en beschikt over een uitstekend gehoor. Hij heeft zich in de kortste keren aangepast aan ons zangkoor.

En vandaag, beste vrienden, zij wij terug in feeststemming bij elkaar.

Als voorzitter hoop ik dat we met ons koor nog vele jaren de missen mogen opluisteren met onze gezangen.

Lucien Vos, voorzitter zangkoor