Je laten dopen om te kunnen trouwen (deel 1)

In het parochieblad van 19 augustus schreef Christ Smeets een artikel over het catechumenaat. Dat is de weg die een volwassene dient af te leggen voor hij/zij kan gedoopt worden. De reden was dat een van onze mensen, Liesa, zich als volwassene voorbereidt om volgend jaar in de Paaswake de initiatiesacramenten te ontvangen.

Vandaag laten we Liesa zelf aan het woord in een eerste deeltje.

Hallo iedereen,

Zoals jullie reeds weten is mijn naam Liesa. Ik heb besloten om mij te laten dopen en zal jullie op de hoogte houden van alles wat op mijn weg komt. Vandaag wil ik jullie graag iets vertellen over mijn trouw, want hierdoor zal ik, uiteindelijk, de stap maken om me te laten dopen. Echter zullen jullie de komende maanden ontdekken dat dit geen impulsieve keuze is. Dit is iets dat ik al langer wil, waarover ik al meerdere jaren heb nagedacht.

“Je laten dopen om te kunnen trouwen, gaat dat niet wat ver?” Dat is meestal de eerste vraag die gesteld wordt wanneer ik mijn toekomstplannen toelicht. Meestal gevolgd door gelach en/of rare blikken. Ik heb echter altijd mijn antwoord klaar: “Ik kan perfect een document ondertekenen waarin ik beloof dat ik de geloofsovertuiging van mijn toekomstige man zal respecteren en dat ook mijn kinderen christelijk opgevoed zullen worden.

Maar dat is voor mij niet voldoende. Ik wil als christen door het leven gaan, ik wil het geloof praktiseren en dit niet door enkel een document te ondertekenen”.

“Waarom wil je dan trouwen voor de kerk?”, is meestal de volgende vraag. De meeste mensen verwachten hier dat ik zeg dat dit mooi is, of dat het moet van de familie. Dat is helemaal niet het geval. Ik wil voor de kerk trouwen omdat ik onze liefde & trouw wil laten bezegelen door God. God die ook mij, in mijn tienerjaren, en nu nog steeds, geleid heeft en me uiteindelijk gemaakt heeft tot wie ik ben.

Volgende keer, ga ik even terug in het verleden. Ik wil jullie heel graag vertellen hoe bij mij, het geloof gegroeid is.

Tot de volgende keer!