Een weekend in het teken van het bezoek van paus Franciscus.
Zoals voor de vele geëngageerde vrijwilligers, waren in het weekend van 28-29 september ook voor ons (Emiel en Herman) drie momenten belangrijk:
- de ontmoeting met de paus op zaterdag om 10.00 u. in de Nationale Basiliek van Koekelberg;
- de repetitie voor de vrijwilligers voor de mis op zaterdag vanaf 13.30 u. in het Koning Boudewijnstadion;
- de plechtige eucharistieviering zelf met paus Franciscus op zondag om 10.00 u. Dit was uiteraard het hoogtepunt van het pauselijk bezoek aan ons land, met zo’n 40.000 enthousiaste deelnemers. Alle plaatsen waren in een minimum van tijd gereserveerd.
Tijdens het hele pausbezoek golden super strenge veiligheidsmaatregelen, hetgeen lange wachttijden tot gevolg had. Er werd nog maar zelden zulk een indrukwekkende politiemacht op de been gebracht als op dit weekend van het pausbezoek, zowel rond de Basiliek van Koekelberg als in en rond het Koning Boudewijnstadion te Laken. Zo moesten we, zaterdag, voor de ontmoeting met de paus ten laatste om 08.45 u. in de basiliek zijn. Daarna gingen de deuren onherroepelijk dicht, en mocht niemand er nog in of uit. Tel daarbij de langere reistijden en omleidingen omwille van de vele afgesloten straten, de grote drukte, de veiligheidscontroles, en soms het afhalen van het nodige materiaal, en het wordt duidelijk dat er veel “lege” momenten waren. Momenten van aanschuiven en geduldig wachten. Van die momenten konden we gelukkig gebruik maken om bij te praten met mensen die we soms al een hele tijd niet meer gezien hadden en om de vrijwilligers te leren kennen waarmee we zondag zouden samenwerken.
De “ontmoeting” of de “dialoog” met de paus zaterdagvoormiddag in de basiliek kwam in de praktijk neer op het opvangen van een glimp van de paus en het volgen van de gebeurtenis op grote schermen die overal in de basiliek opgesteld stonden. In die zin was er weinig verschil met degenen die thuis via de media de zes vragen en de antwoorden van de paus konden mee volgen. In zijn antwoorden benadrukte de paus de evangelisatie, de vreugde van het evangelie en de barmhartigheid. In een extra nieuwsbrief van Otheo wordt daar inhoudelijk uitgebreid op ingegaan. Het was wel de moeite om de plaatselijke opgetogen sfeer te voelen en mee te beleven. Mooi was ook de speciale aandacht van de paus voor de gehandicapte mensen in hun rolstoel helemaal vooraan. Na de ontmoeting met de paus moesten we ons haasten om vlug iets te eten en ons naar de Heizel te begeven. Daar waren vanaf 13.30 u. vele vrijwilligers aanwezig om tijdens de repetitie te vernemen wat er zondag precies van hen verwacht werd.
De nacht van zaterdag op zondag was kort. Wij moesten immers al om 06.00 u. aan het Koning Boudewijnstadion staan, want we werden, samen met ongeveer 300 andere vrijwilligers ingedeeld bij degenen die instonden voor het uitreiken van de communie. Toen vanaf 08.00 u. het stadion volliep met de deelnemers en ook de zon bescheiden present gaf, groeide stilaan een warme sfeer, die in de loop van de voormiddag alleen maar intenser werd. Het koor warmde hun stemmen op. De organist op zijn witte orgel zorgde voor feestelijk orgelspel. Vele jongeren brachten hier en daar wat ‘ambiance’ en deden zelfs ochtendgymnastiek, en het stadion vulde zich stilaan. Een bonte mengeling van mensen van allerlei rassen, talen, kleuren en leeftijden. Tijdens de viering hebben alle aanwezigen, en vooral de jongeren, duidelijk hun enthousiasme la ten blijken: krachtig gejuich, veelvuldig handengeklap, feestelijk ge zwaai met duizenden vlaggetjes, … het was er allemaal. Paus Franciscus zegende peuters en kleuters, hij had aandacht voor de kinderen en jongeren die hem helemaal bene den vlakbij zich in zijn pausmobiel zagen voorbijrijden. Aan het begin van de viering werd ook door de paus een zuster karmelietes, Anna van Jezus, plechtig za lig verklaard. Wat ons van het hele weekend voor al is bijgebleven, is de eenheid rond de figuur van de paus en de ongelofelijke verscheiden heid onder de aanwezigen.
Emiel: Zo bestond mijn groep tijdens de mis uit mensen, jong en oud, afkomstig van de Filippijnen, Frankrijk, Polen en Portugal. Het paste mooi bij de woorden van de paus over openheid en gemeenschap en bij het motto “Forward with Hope”.
Herman: Ik had een hele groep Congolezen in mijn buurt die helemaal uit hun dak gingen. Ik zag ook mensen van Holsbeek en Korbeek-Lo die ik kende. Kortom, zowat heel de wereld, van nabij tot ver weg was die dag broederlijk en zusterlijk verenigd door het bezoek van paus Franciscus, samen met ons verenigd rond de prachtige figuur van Jezus Christus.
