As als een warme gelofte
Als het vuur gebrand heeft,
gezellig en hartverwarmend,
of verwoestend en meedogenloos…
dan blijft er altijd as over.
As als een herinnering aan wat gebeurd is.
As als een restant van de vreugde of de pijn.
En als die as droog blijft
dan is de kans groot dat de wind ze meeneemt,
soms kilometers ver.
Zo is as het beeld geworden
van de vergankelijkheid van het leven:
van de ervaring dat alles uiteindelijk ooit sterft of kapot gaat…
Op het eerste gezicht is dat geen aangename gedachte,
maar eerder een deprimerende boodschap,
die ons ertoe aanzet om krampachtig te genieten
om verkrampt vast te houden aan datgene
wat we straks kunnen verliezen.
Maar diezelfde as kan ook stilletjes zingen
van een warme belofte en een smeulende, nieuwe toekomst,
van nieuwe vruchtbaarheid,…
één vonkje is genoeg.
Daarom daagt ons geloof ons elk jaar weer uit,
om op Aswoensdag een grijze grens te trekken,
een grens bij het begin van veertig dagen vasten.
Om bewust een aantal dingen te verbranden, achter te laten
en dan 40 dagen lang te oefenen in een leven zonder…
… een leven zonder wat?
Vul het zelf maar in: iets wat je moeilijk kan loslaten
iets wat je leven tot een kleine of grote hel maakt,
iets wat je blijft doen, ook al voel je je’r niet goed bij,
iets waaraan je verslingerd en verslaafd bent…
Laten we het even stil maken…
bron: Kerk Erembodegem
Meer uitleg Aswoensdag
Heb je nog tal van vragen rond die bijzondere dag
neem een kijkje bij volgende link: Aswoensdag
