Op zondag 3 oktober 2021 wordt in de Franciscuskerk in Heverlee een franciscaanse pelgrimsestafette op gang getrokken. Vijf jaar lang lossen pelgrims elkaar af op de weg van Leuven naar Assisi, waar ze 800 jaar na de dood van Franciscus, in 2026, hopen aan te komen. Benny Bilsen en An Bert zijn de initiatiefnemers van deze bijzondere pelgrimstocht.
Benny en An, kunnen jullie jezelf even voorstellen? Wat is jullie band met Franciscus van Assisi en met TAU, de franciscaanse beweging in Vlaanderen?
Benny • Samen met mijn vrouw Sonia kwam ik in 2010 voor het eerst in contact met de franciscaanse spiritualiteit tijdens een staptocht van Amelia naar Assisi met minderbroeder Jos Van Dooren. Deze tocht was zo inspirerend en aangrijpend dat ik het de moeite waard vond om dit verder uit te dragen en mogelijk te maken voor anderen. Twee jaar later, in 2012, nam ik opnieuw deel. Dit keer als stagiair binnen het organiserende team. In 2013 begeleidde ik op vraag van Jos Van Dooren ook de tocht van Firenze naar Assisi. Zo ben ik er samen met enkele anderen ingerold.
Wat mij vooral raakte was de eenvoud van de spiritualiteit. Het is geen hoge theologie, maar het biedt concrete kapstokken waar ik onmiddellijk iets mee kon in mijn eigen leven.
Het gaat om eenvoudiger, bewuster leven en tevreden zijn met wat je hebt.
We vertrokken met 50 mensen die we maar oppervlakkig kenden om aan te komen in Assisi als een hechte groep. Nu, een decennium later, ontmoeten we elkaar nog steeds op de maandelijkse wandelingen van TAU.
An • In het 1976, 750 jaar na het overlijden van Franciscus, begon ik aan de middelbare school op een Franciscusinstituut. Tijdens de lessen plastische opvoeding moesten we naar aanleiding van het jubileumfeest grote letters maken in het Latijn “Incipiamus”, laat ons samen beginnen. Dat bleef hangen. De verhalen over Franciscus waar nu en dan naar verwezen werd op school, maakten op één of andere manier indruk. Franciscus bleef hangen als een sterke figuur, al raakte hij met de tijd wat op de achtergrond.
Tot ik door omstandigheden in 2018 op de website van TAU een aankondiging voor de tocht zag. Ik had er al mooie verhalen over gehoord via een vriendin en familie die eerder deelnamen. Onze kinderen waren toen nog te klein om zelf deel te nemen. Maar in 2018 was de tijd daar. De tocht maakte een sterke indruk op mij en raakte me op dieptelagen waar ik tot dan toe geen weet van had. Het was de eenvoud die me raakte, en de kwetsbaarheid waar je bij jezelf op uitkomt. Maar ook de verbondenheid, het groeien naar een groep toe. Sindsdien ben ik bij TAU blijven plakken.
Het interview gaat verder onder de foto.