“Vluchtelingenverhalen komen te weinig aan bod”

“De vermindering van de globale solidariteit houdt me erg bezig en ik vind dat de verhalen van individuen en gezinnen te weinig aan bod komen.” Dat zegt Lucia De Haene (KU Leuven) in een gesprek met Tertio.

“Kijk naar het discours over de Conventie van Genève. Daarin wordt de figuur van de vluchteling omschreven als iemand die bescherming zoekt, een beeld dat solidariteit oproept. Dat beeld brokkelt af en maakt plaats voor het beeld van de vluchteling als profiteur van de welvaartsstaat of als mogelijke bedreiging voor de veiligheid van de samenleving. Zeker nu, na de gebeurtenissen van de voorbije weken”, verduidelijkt De Haene, die aan de faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen van de KU Leuven doceert. Als wetenschapper en praktijkmens heeft ze heel wat expertise bij de psychische begeleiding van vluchtelingen.

“Als hulpverlener hoor ik heel persoonlijke verhalen van individuen en gezinnen. Ik vind dat die te weinig aan bod komen en zoek naar een manier om die verhalen meer stem te geven in het maatschappelijke debat. Het is volgens mij een verantwoordelijkheid van hulpverleners, als maatschappelijke actoren, die verhalen, zoals ze worden beleefd, een plaats te geven in de publieke ruimte.”

In het interview legt Lucia De Haene uit welke gevolgen voor de gezinsrelaties, vluchten heeft: “In de verhalen die ik uit de hulpverlening ken, blijkt welke ingrijpende invloed het migratietraject heeft, vooral de ervaring van de scheiding van gezinsleden.”