“Werkdocumenten die uitmondden in Nostra Aetate, verdeelden de bisschoppen fundamenteel. Ei zo na verwezen zij het document zelfs naar de conciliaire prullenmand”, vertelt Pim Valkenberg. Voor deze Nederlandse professor met standplaats Washington bracht al dat voorbereidende bochtenwerk uiteindelijk wel een fundamentele wending teweeg.
“Enkele splintergroepen niet te na gesproken, beschuldigt geen weldenkende katholiek zijn joodse medemensen nog van de moord op Christus”, vervolgt Valkenberg. “Nostra Aetate is daarvoor mee verantwoordelijk. Toch juicht niet iedereen deze verklaring toe. Integristen stellen dat hiermee de leerstellige continuïteit is verbroken. Een aanklacht van ketterij die de vooraanstaande theoloog Gavin D'Costa omstandig heeft weerlegd. Anderen vrezen dan weer dat een verklaring over de wereldgodsdiensten kiemen van relativisme bevat en aldus de christelijke zendingsopdracht onderuit haalt. Een kritiek die me eveneens onterecht overkomt. De enige kanttekening bij interreligieuze dialoog waarmee ik het deels eens ben, is het elitaire karakter van menig initiatief. Dat gezegd zijnde, primeert wel het positieve. De wende na Vaticanum II blijft vooral een wending ten goede.”
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.