De Belgische constructie is niet zo eigenaardig als we vandaag algemeen aannemen. Dat besluit historicus Olivier in zijn boek “Europa. Een geschiedenis van grensnaties”. Tertio sprak met hem over “grensnatie” België.
“België heeft zowel positief als negatief ondervonden dat het niets te winnen heeft bij een verhakkeld Europa”, stelt Boehme. Ons land was in het verleden zowel kruispunt van handelswegen als slagveld van het continent. “België heeft belang bij Europese integratie. Ook Vlaams-nationalisten zijn niet anti-Europees. Zij willen een go-between zijn.”
“Het profiel van België staat haaks op het ideaaltype van de moderne eenheidsstaat”, legt de historicus uit. “België is het resultaat van de grote naad die door westelijk Europa loopt tussen de Germaanse en de Romaanse cultuur. Dat middenrijk van net na Karel de Grote was geen lang leven beschoren, maar is toch een ontmoetingsplek gebleven.”
“Het idee van een homogene natiestaat is relatief recent”, zegt Boehme. “Het klassieke voorbeeld is Frankrijk, dat na de Franse Revolutie tabula rasa maakte met het oude regime. Maar de centralisatie van de Franse koningen trokken de nieuwe machthebbers wel radicaal door.”
In het interview heeft Boehme het verder over het verschil tussen Duitsland en Frankrijk, over het uiteenvallen van Oostenrijk-Hongarije en het gebrek aan identiteit in de Europese Unie.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.