Tussen fictie en realiteit zijn er weinig beroepsgroepen die zo tot de verbeelding spreken als de advocatuur. Tertio spreekt in de editie van 21/8/’19 met twee meesters van het recht over vooroordelen, verzakelijking en passie voor het metier. “Mochten er plots geen advocaten meer zijn, zou dat de samenleving niet ten goede komen, tot spijt van wie daar anders over denkt.”
Peter L’Ecluse vertoeft al meer dan drie decennia aan de Brusselse balie, Egidius van Heddeghem iets meer dan drie jaar. Met humor en passie vertellen ze over hun beroep en delen ze de zorg om de staat van ons rechtssysteem. “Veel rechters leveren knap werken”, bevestigen beide confraters. “Ze getuigen van een stevig rechtsgevoel en een grote motivatie. Vaak ondanks de infrastructuur waarin ze functioneren.” “Het cliché van de wereldvreemde rechters klopt niet”, benadrukt L’Ecluse. “Al kan het geen kwaad af en toe buiten de wereld te gaan staan, precies om je blik op die wereld zuiver te houden”, voegt Van Heddeghem met een knipoog toe.
“Tijdens mijn vijf jaar rechten was ik ervan overtuigd dat ik niet in de advocatuur wilde belanden”, verrast Van Heddeghem. “De veranderde pas wanneer ik een maand stage liep op het kantoor van Fernand Keuleneer. Toen ik een aanbod kreeg, ben ik erop ingegaan. Daar heb ik geen spijt van gekregen, integendeel. Maar advocatuur was dus zeker geen roeping van het prille begin noch een keuze uit overtuiging.”
“Voor mij was de rechtenstudie al geen evidente keuze”, licht L’Ecluse toe. “Geleidelijk daagde die studie mij uit een brede waaier aan vaardigheden te ontwikkelen. Van daaruit was de keuze voor de advocatuur veeleer logisch. Binnen de juridische wereld is ze de springplank naar zowat alles. Ook ik heb me de keuze nooit beklaagd: ik ben erin gerold en blijven rollen. De advocaat is voor velen vaak een geldwolf of een soort Robin Hood, maar in beide clichés herken ik me niet.”
Lees het volledige dubbelinterview deze week in Tertio.
Proefnummer of abonnement? www.tertio.be
