De familie van dom Bernardo Bonowitz begreep niet wat hem bezielde toen hij zich liet dopen. Waarom kiezen voor een traditie die je geloofsgenoten als bijzonder vreemd ervaren en die een kwalijke rol heeft gespeeld in de geschiedenis van antisemitisme? Bedachtzaam maar openhartig vertelt hij voor de lezers van Tertio (nr. 911-912 van 26 juli 2017) over zijn weg van joods kind in New York tot abt van de trappistenabdij Nossa Senhora do Novo Mundo in Brazilië. Een ongewone liefdesgeschiedenis.
“Ik kwam op het spoor van het christelijke geloof door kerstliederen. Ik was amper vier jaar oud toen ik die hoorde. Jezus fascineerde mij onmiddellijk. Ook de aantrekking van het monastieke leven is toen al begonnen. Als 19-jarige student had ik op een gegeven moment behoefte aan een periode van stilte en gebed. Een vriend stelde me voor naar Saint-Joseph’s te gaan, een trappistenabdij in Spencer, Massachusetts. Ik maakte er kennis met een leven in broederschap met tijd voor stilte en gebed, een leven van werken en aanbidden. Vanaf dag één voelde ik ‘that’s it’. Ik wist dat ik de familie van mijn volwassen leven had gevonden, zelfs al had ik op dat moment nog twijfels over Jezus. Op kerstdag 1968, ontving ik het doopsel.”
In de familie van uw volwassen leven hebt u de rol van vader gekregen. U bent nu al 21 jaar overste in Novo Mundo. Hoe ervaart u dat?
“De stap van monnik naar abt is enorm en als abt maak je ook nog een hele evolutie door. Voor mezelf voelde het aanvankelijk als erkenning, vervulling, eer, terwijl het uiteindelijk blijkt te gaan over beschikbaarheid, mee-lijden, onafgebroken ‘bidden voor’, dragen. Dat is prachtig. Ik denk dat mensen daarvoor gemaakt zijn. Als abt kreeg ik het weliswaar in een grote dosis.”
“Hoofdstuk 64 van de Regel van Benedictus over het aanstellen van de abt bevat een indrukwekkende waslijst aan taken en eigenschappen. De abt mag bijvoorbeeld niet wantrouwig zijn. Nu, een karakter heb je en dat verandert niet makkelijk. Een radicale transformatie is niet mogelijk, maar je kan wel evolueren. God werkt in je, modelleert je. Abt zijn is een prachtige leerschool voor de eigen persoonlijkheid.”
“Ik durf te stellen dat religieuze gemeenschappen een groot geschenk zijn voor de samenleving – door hun liturgie en gastvrijheid, de geestelijke begeleiding die ze bieden, het soort mensen oude monniken en monialen worden. Ik kan me niet voorstellen dat het monastieke leven zal verdwijnen, al zullen een behoorlijk aantal gemeenschappen wel uitdoven. Maar er zullen andere gemeenschappen in de plaats komen, dat geloof ik stellig.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be