De 76-jarige aartsbisschop van Westminster, kardinaal Vincent Nichols, blijft wat langer dan gebruikelijk op zijn stoel tot paus Franciscus een geschikte opvolger aanduidt. Nichols wordt geprezen voor zijn standvastig leiderschap tijdens de pandemie. Solidariteit met mensen in nood, of het nu slachtoffers zijn van mensenhandel of vluchtelingen, is een van zijn prioriteiten waarvoor volgens hem de Europese kerken moeten samenwerken: “Vanuit katholiek perspectief hebben we Europa niet verlaten”, stelt hij in Tertio 1.139 van 1/12/’21.
Tertio ontmoet aartsbisschop Vincent Nichols in het aartsbisschoppelijke huis naast de kathedraal van Westminster in Londen. Op het moment van het interview is hij net teruggekeerd van de plenaire vergadering in Rome ter ere van het 50-jarige jubileum van de Raad van Europese Bisschoppenconferenties (CCEE). Het onderwerp van de vergadering was een Europa bouwen door dialoog, broederschap en sociale vriendschap. In een wereld na Brexit, die al meer dan 1,5 jaar geteisterd wordt door een pandemie, ligt de boodschap dat we “radicaal elkaars broeders en zusters zijn” kardinaal Nichols na aan het hart.
Welke boodschappen van die bijeenkomst vond u belangrijk?
Er was een heel stimulerende presentatie van de Portugese professor Isabel Capeloa Gil, president van de International Federation of Catholic Universities (IFCU). Ze gaf een goede analyse van de situatie van Europa en de kerk in Europa. Ze zei dat culturen worden gevormd en versterkt aan de grenzen. Bijvoorbeeld aan de grens met Groot-Brittannië, tussen het Oosten en het Westen, in Turkije,… Daar zien we steeds meer conflict en antagonisme. Een sleutelrol van de kerk is op alle niveaus positieve dialoog en ontmoeting stimuleren waar culturen nu botsen. Ook binnen gemeenschappen geraken we steeds verder van elkaar verwijderd. Mensen luisteren alleen maar naar mensen met wie ze het eens zijn. De wisselwerking tussen culturen is broos, geeft vonken en leidt gemakkelijk tot wrijving. Ze ziet de rol van de kerk niet als een tegenculturele beweging of als promotor van cultureel conflict, maar benadrukken de onderliggende menselijke en katholieke waarden. Het geschenk van het geloof is een ontwikkeld inzicht in wat het betekent mens te zijn.”
Wat betekent dat met betrekking tot de Brexit? Hoe zal de relatie tussen de EU en de katholieke kerk in Engeland en Wales evolueren?
“Vanuit katholiek perspectief hebben we Europa niet verlaten. Brexit gaat niet over het ons terugtrekken uit Europa, maar uit de Europese instituties. CCEE gaat verder dan die Europese instituties. Hoewel er over Brexit veel gebabbel is en er duidelijk een lijst van problemen is die moeten worden opgelost, ontstaat er geen kloof tussen de kerk hier en de kerk in Frankrijk of in Duitsland. Reizen zal moeilijker worden, maar in termen van het geloof verandert er niet veel. Een bisschop vertelde me dat hij naar Engeland wou komen om de Brexit te begrijpen. Ik zei hem dat ik niet dacht dat hij dat zal begrijpen door hierheen te komen. Het heeft ook te maken met culturen die worden gevormd aan de grenzen. Brexit was een cultureel argument. Het ging over identiteit en geschiedenis en over het verlangen naar een combinatie van solidariteit en betrokkenheid, maar op een minder homogene manier. De kerk in dit land wil niet door de Brexit beïnvloed worden in haar relaties met de katholieke gemeenschap in Europa.”
Abonneer of vraag een proefnummer via www.tertio.be
