Een academiejaar dat grondig werd verstoord door de coronapandemie, loopt ten einde. Ruben Terryn (2002) en Nel Vandecruys (1997) werden er niet minder enthousiast door. Terryn strijdt als eerstejaarsstudent samen met drie medestudenten in de finaleweek van de Campus Cup, een televisiequiz op Eén. Vandecruys hoopt volgend jaar haar diploma te behalen. Wat sprak hen aan om theologie te gaan studeren?
Nel Vandecruys: “Ik volgde aan het Sint-Dimpnacollege van Geel de richting Latijn-Moderne Talen. Taal- en letterkunde leek daarna een evidente keuze, maar dat viel in de praktijk behoorlijk tegen. Ik schakelde over naar de lerarenopleiding aan de hogeschool UCLL en koos naast Nederlands voor godsdienst omdat ik zelf altijd bijzonder graag de godsdienstlessen volgde. Al snel kwam ik tot het besef dat religie mij sterk aansprak en na het afstuderen als leraar wilde ik me daar verder in verdiepen aan de universiteit. Zonder de omweg van de lerarenopleiding had ik de stap nooit gezet, maar nu heb ik echt het gevoel thuis te zijn gekomen.”
Ruben Terryn: “Voor mij was theologie al vanaf mijn 16de een intellectuele roeping. Ik volgde Grieks-Latijn in het Xaveriuscollege van Borgerhout. Geschiedenis interesseerde me en ik genoot er vooral van na te denken over de dingen des leven en te zoeken naar hun zin. Anders dan veel van mijn leeftijdsgenoten was ik een overtuigd christen en daardoor bleef ik vaak intellectueel op mijn honger zitten. In de multiculturele school waar ik studeerde, waren het vaak moslimleerlingen waarmee ik over zingeving kon praten, maar ze stonden dan dikwijls weinig kritisch tegenover hun religie, terwijl ik wel kritisch wou omgaan met mijn godsdienst. Ik wilde de tijd nemen om me inhoudelijk in religie te verdiepen en werk te maken van mijn persoonlijke vorming. Deze studierichting is me dan ook op het lijf geschreven.”
Maakt de studie een beter mens van jullie?
Terryn: “Ik durf te stellen van wel. We leren hoe de kerk door de eeuwen heen soms een moeilijk pad heeft moeten afleggen om te staan waar ze nu staat. Vanuit momenten van chaos is ze gaandeweg getransformeerd en ondanks tegenslagen is ze blijven doorgaan. Ik vind dat intellectueel waardevol om mee te dragen, want geldt dat ook niet voor ons leven?”
Vandecruys: “Ik denk dat ook. Het gaat daarbij niet alleen om de theorie maar misschien nog meer om de praktijk. Ik merk in het dagelijkse leven dat er soms verschillende meningen bestaan. Ik leerde respect te hebben voor de ander en toch onderbouwd met mijn mening naar buiten te komen. Ook in de kleine dingen van het studentenleven vormen wij een gemeenschap waar elkaar helpen vanzelfsprekend is. Iets banaals en vanzelfsprekends als notities uitwisselen is in sommige andere richtingen lang niet evident meer, wat het bij ons nog wel is. Ik geloof sterk in het Woord van Jezus. Hij heeft als mens onder de mensen met liefde de wereld beter willen maken.”
Lees hier gratis het integrale artikel: https://shrtm.nu/ZbUy
Verder lezen? Vraag aan een gratis proefnummer aan of neem een abonnement.
