“Mannen en vrouwen beantwoorden beter aan het beeld van God indien zij op alle vlakken samenwerken binnen de kerk”, stelt predikant en academisch theoloog Almatine Leene in Tertio van 7 maart 2018. De menselijke roeping als “beelddrager” illustreert zij met een goddelijke dans. “Uit die metafoor spreekt zowel vreugdevol dynamisme als fundamentele gelijkheid.”
“Ik ken veel vrouwen die geroepen zijn om voor te gaan. Daarvoor hebben ze ook nog eens de gaven. Aan zo’n oproep geen gehoor kunnen geven is zonde.” Dat standpunt van de Nederlandse theoloog, docent en predikant Almatine Leene is even doordacht als doorleefd. Heel jong heeft zij zich binnen de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv) geroepen gevoeld om theologie te studeren, al zit het predikantschap er aanvankelijk niet in. Toch realiseert ze haar droom, zij het na een lange – en verre – aanloop. Aan de Zuid-Afrikaanse Universiteit Stellenbosch promoveert Leene op een kritisch onderzoek over de implicaties van de godsleer voor binnenkerkelijke posities van mannen en vrouwen. Na die theorie volgt sinds 2014 de praktijk: voor de Zuid-Afrikaanse Nederduitse Gereformeerde Kerk in Stellenbosch is ze voortaan predikant.
De doorbraak die Leene persoonlijk gerealiseerd heeft, blijft ook voor veel protestantse vrouwen uit. En meer algemeen zit het debat over vrouw en ambt muurvast. “Wanneer ik voor een gelovig publiek lezingen geef, zijn de meningen hieromtrent diametraal tegengesteld. Wel betogen beide strekkingen – doorgaans met een Bijbel in de hand – dat hun tegenstanders tegen Gods wil ingaan”, getuigt de theologe. “Zo citeren sommigen 1 Timoteüs 2, 12: ‘Ik sta haar niet toe zelf onderricht te geven of de man te overheersen; zij moet rustig toehoren’. Alsof zo’n vers en een handvol andere passages ooit volstaan om te besluiten dat een vrouw nooit dominee of diaken mag worden. Sowieso is de Bijbel te heilig om met teksten te smijten. In plaats van ons blind te staren op enkele fragmenten over vrouwen, is het raadzaam veel breder te kijken, van Genesis tot Openbaring.”
“Indien God diversiteit heeft geschapen is het de bedoeling dat mensen ondanks alle verschillen constructief samenwerken”, vervolgt de Nederlandse. Een mooie gedachte die zij afleidt uit de Triniteit. “Zoals ik in mijn boek Samen dansen in de kerk toelicht, hoeven we over die Drie-eenheid niet zwaar filosofisch te doen. Ten diepste betekent dat concept: God kent relaties. Vader, Zoon en Geest vormen dankzij hun gezamenlijke wezen een volmaakte eenheid. Niets doen ze zonder elkaar. Sterker nog, de drie goddelijke personen zijn op elkaar gericht; bewegen harmonieus samen als bij een rondedans. Een metafoor waaruit zowel vreugdevol dynamisme als fundamentele gelijkheid spreekt. De levende God bestaat uit drie even belangrijke entiteiten. De implicatie voor Zijn menselijke ‘beelddragers’ is evident. Indien we mogen lijken op de Drie-ene God, maken we beter geen onderscheid in de mate van gezag of inzake ons werkterrein.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be
