Modérateur général Paul Préaux leidt met groot charisma de Communauté Saint-Martin. En dat werpt zijn vruchten af. De gemeenschap is goed voor een seminarist op zes in Frankrijk. “Een priester moet zich tot iedereen kunnen richten”, stelt hij in Tertio van 6/3/’19.
“Succes is niet de naam van God”, reageert Paul Préaux op de vraag hoe hij het succes van zijn Communauté verklaart. “Wel geloven we voluit in hoe we leven. We geven ons leven voor Christus. We geloven in de realiteit van het priesterschap van Jezus. Daarin volgen we het Tweede Vaticaans Concilie. We willen priesters zijn die geen schrik hebben helemaal en altijd priester te zijn. Voor ons gemeenschapsleven – Jezus zond zijn leerlingen ook uit per twee – gaat het niet om een psychologisch of affectief comfort, maar in de eerste plaats om een dimensie van het christelijke leven. En daarnaast is er de missionaire houding: een priester moet zich tot iedereen kunnen richten. Hij is er evengoed voor een dakloze als voor een minister. Hij spreekt evengoed met een journalist als met een automechanicus.”
“We zingen gregoriaans in het Latijn zoals we eveneens Franse liederen zingen”, licht Préaux de keuze toe om de liturgie in het seminarie in het Latijn te vieren. “Latijn is een stuk van onze kerkelijke identiteit en maakt integraal deel uit van de cultuur van de katholieke kerk. Maar je moet het wel integreren. Dat wil evenwel niet zeggen dat we andere zangvormen of talen uitsluiten. Gregoriaans en Latijn worden geen doel op zich, zoals je wel eens hoort in de debatten met traditionalisten. Dat is niet onze manier van doen. Bij ons kadert het in een globale vorming omdat het bij onze kerkelijke erfenis hoort. Ik heb er zelf hoegenaamd geen probleem mee de eucharistie in het Frans te vieren.”
Lees het volledige interview met Paul Préaux in Tertio van 6/3/’19.
