De introductie van artificiële intelligentie – een computeralgoritme dat een bepaalde taak zelfstandig uitvoert, ondertussen leert en het de volgende keer beter of efficiënter doet – maakt het leven niet alleen gemakkelijker, er rijzen ook pertinente ethische vragen, stelt Sandra K. Alexander in Tertio van 18/3/’20. Waar eindigt ons vertrouwen in die denkende machines?
Sandra K. Alexander is als Assistant Professor of Humanities verbonden aan de American University in Dubai (AUD). Het zwaartepunt van haar onderzoeksinteresse ligt precies bij de ethische reflectie van religies over onder meer artificiële intelligentie. Net voor de coronacrisis Italië in lockdown zette, was ze als spreker te gast op een internationale conferentie over artificiële intelligentie in het Vaticaan waarvoor de Pauselijke Academie voor het Leven wetenschappelijke toppers uit ethiek, recht en gezondheidszorg samenbracht.
“Gaandeweg zag ik de ethische component bij artificiële intelligentie als een belangrijk gespreksonderwerp voor mijn studenten”, begint Alexander. “Niet alleen voor de ingenieursstudenten, maar ook voor de studenten internationaal recht die zich voorbereiden op een internationale diplomatieke carrière. Ik werd me er steeds meer van bewust dat de verschillende vormen van automatisatie en technologie een impact hebben op hun professioneel leven. Ook wie in de diplomatie gaat, wordt vroeg of laat geconfronteerd met automatische of semiautomatische systemen. Ingenieursstudenten die geïnteresseerd zijn in de ontwikkeling van autonome of halfautonome systemen, zijn dikwijls zeer ambitieus. Maar die ambitie moet worden gestoeld op verantwoordelijkheid.”
Lees het volledige interview en dossier over artificiële intelligentie deze week in Tertio.
Proefnummer of abonnement: www.tertio.be
