Onderzoeksjournalist David Cay Johnston klaagt in Tertio van 17 mei het “immorele karakter” van de Amerikaanse president aan, een week voor diens bezoek aan paus Franciscus. “Tijdens zijn passages in het Vaticaan, Israël, Saudi-Arabië en België maakt hij vast een slechte beurt. Deze beroepsbluffer overspeelt als leider van de vrije wereld zijn hand.”
“Onze 45ste president hoopt en denkt uit te groeien tot de beste ooit. Zelden is de kloof tussen wens en werkelijkheid dermate groot geweest. Donald John Trump heeft niets van een staatsman”, benadrukt David Cay Johnston telefonisch vanuit de States. Zowel in eigen land als internationaal is deze journalist op korte tijd uitgegroeid tot een druk gesolliciteerd commentator van het presidentschap, op basis van zijn biografie The Making of Donald Trump. De zakenman die president werd. “Dat levensverhaal schrijven, is vooral een oefening in schrappen geweest”, getuigt de auteur. “De huidige bewoner van het Witte Huis heeft immers genoeg meegemaakt – en mispeuterd – voor twee mensenlevens. Bovendien beschikt hij over een enorm talent om zijn ware aard te verbergen. Daarom heb ik bewust geen speculatieve karakterschets gemaakt, wel een zuivere gedragsstudie. Mijn werk resumeert en beoordeelt uitsluitend gedocumenteerde daden, uitspraken of connecties.”
De Amerikaanse diplomatie draait volgende week op volle toeren, wanneer Trump onder meer een speciale NAVO-top in Brussel bezoekt na zijn tussenstop in het Vaticaan. “Indien hij een eventueel fotomoment met de paus aangrijpt om een geloofsgetuigenis af te leggen, neem die woorden dan vooral met een korrel zout”, adviseert Johnston. “Tijdens de presidentiële campagne heeft hij wel gesnoefd: ‘niemand leest meer in de Bijbel dan ik’ maar daarvan is niets aan. Bij radiopresentator Bob Lonsberry die over zijn favoriete Bijbelvers eens doorgevraagd heeft, is hij niet verder geraakt dan ‘oog om oog’. Een keuze waarbij alleen al theologisch vraagtekens te plaatsen vallen, aangezien Jezus dat tijdens de Bergrede heeft herroepen. Ach, meer algemeen waant dit gigantische ego zich te belangrijk. Voor een overwegend evangelisch-christelijk publiek in de staat Iowa heeft hij twee jaar geleden zelfs uitgeroepen: ‘waarom moet ik berouw tonen indien ik geen fouten maak?’ En dan is er nog die keer toen hij de communie geringschattend heeft omschreven met: ‘dan drink ik mijn wijntje en eet mijn crackertje’. Nee, deze figuur gelooft in niets, behalve dan in zichzelf. Vleesgeworden hoogmoed, en – zoals iedereen weet – die komt voor de val.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be