Met pensioen maar nog niet op rust: Bernard Ars is al tien jaar voorzitter van de Belgische katholieke artsenvereniging Sint-Lucas en werd onlangs bovendien verkozen tot voorzitter van de Fédération Internationale des Associations Médicales Catholiques (FIAMC). De geneeskunde bijsturen in de richting van een welbegrepen humanisering acht hij een belangrijke maatschappelijke opdracht, legt hij uit in Tertio nr. 973 van 3 oktober 2018.
Bernard Ars staat op het punt naar Kiev te vertrekken wanneer onze vraag voor een interview in zijn mailbox valt. Ondanks een bijzonder drukke agenda neemt hij de tijd om schriftelijk te antwoorden, overeenkomstig zijn doelstelling als voorzitter van de FIAMC om de boodschap van die organisatie zo ruim mogelijk in de pers te brengen.
Uw onstuitbare inzet doet vermoeden dat u uw werk als een roeping ervaart?
“Dankzij de buitengewone kans dat ik geneeskunde heb mogen bedrijven, heb ik roeping en beroep inderdaad altijd als een geheel beschouwd. Dat is precies de reden waarom deze professie zo mooi is en geluk verschaft. Collega’s die nog jong zijn of het moeilijk hebben, herinner ik gewoonlijk ook aan die onderlinge samenhang. Bovendien leeft een katholieke arts precies vanuit Christus en vormt zijn leven daardoor in alle aspecten een coherent geheel. Dat veronderstelt vooreerst verantwoordelijkheid en competentie in professioneel, wetenschappelijk en technisch opzicht. Daarnaast is het even belangrijk een rijke algemene cultuur te ontwikkelen die je helpt om beter met je patiënten in relatie te treden. Dat houdt minstens in: je kennis van de christelijke kijk op de mens steeds weer verdiepen en actualiseren, en vooral ook een sterk innerlijk leven dat dagelijks gevoed wordt.”
Efficiëntie en kwaliteitscontrole domineren de geneeskunde. Ziet u systeemkritiek als een taak voor katholieke artsen juist vanwege hun geloof?
“Die vraag is erg pertinent en draagt in zich al de essentie van het antwoord. Vermits we katholieke artsen zijn, is het onze opdracht de christelijke visie op de mens te uit te dragen en verder te ontwikkelen. Dat we aandacht hebben voor innerlijk leven, is daar onderdeel van. Een ethiek van broederlijkheid en van het gemeenschappelijke goed en aandacht voor wat onze eigenheid en kwetsbaarheid inhouden, zijn ook in het spel. Als we die lijn volgen, mogen we zeker zijn dat we de wetten van de efficiëntie, het administratieve totalitarisme en de dominantie van technologische ontwikkelingen juist zullen reguleren, bevredigend en consistent. Alles wat in die richting gaat – reflectie en vorming, zowel via individuele als collectieve initiatieven –, moet aangemoedigd worden. De geneeskunde is in feite het laboratorium van onze samenleving. Door de huidige geneeskunde bij te sturen in de richting van een welbegrepen humanisering dragen we bij aan onze veranderende samenleving.
Abonneer of vraag een gratis proefnummer via www.tertio.be
