De geopolitiek van paus Franciscus

Paus Franciscus staat op 13 maart vier jaar aan het hoofd van de rooms-katholieke kerk. Tertio grijpt die verjaardag aan om een onbekende kant van Bergoglio te belichten: zijn rol in de internationale politiek. Italiaans diplomaat Pasquale Ferrara publiceerde daarover een fascinerend boek. Franciscus oefent volgens hem zeker invloed uit, “maar de paus is geen diplomaat”. Zijn logica is door en door religieus.

Begrippen die aan het pontificaat van paus Franciscus kleven, zijn ongetwijfeld de barmhartigheid en de periferie. Ook Pasquale Ferrara gaat in zijn boek in op die klemtonen, maar wijdt tevens een hoofdstuk aan het begrip “muren”. “Overal wil deze paus de logica van muren tussen mensen doorbreken. Hij wil bruggen bouwen in plaats van muren. Om ons daarvan bewust te maken, zoekt hij de grenzen op. Zijn eerste reis naar Lampedusa was iconisch. Even sterk was het moment waarop hij in Bethlehem halt hield en bad aan de scheidingsmuur die Israël bouwt”, mijmert de diplomaat-academicus.

“We moeten ons ervan bewust zijn dat gebeden effectief impact kunnen hebben. Ze verwijzen naar het diepste fundament van de wereldwijde gemeenschap, ver voorbij de internationale politiek. Denk aan het jaarlijkse interreligieuze vredesgebed, door paus Johannes Paulus II in 1986 in Assisi gelanceerd. Dat toont dat religies zich vaak sterker bewust zijn van de eenheid van de mensenfamilie dan de Verenigde Naties – zeker als je de diepe verdeeldheid ziet in de Veiligheidsraad”, beklemtoont de auteur van Il mondo di Francesco. Bergoglio e la politica internazionale.