De Wit-Russische president Aleksandr Loekasjenko werd door de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright ooit “de laatste dictator van Europa” genoemd. Loekasjenko zit intussen nog steeds in het zadel. Het protest tegen zijn regime vlamde in augustus sterk op en smeult nog steeds na. Als reactie op de “kaping” van een Ryanairvlucht op 23 mei en de arrestatie van opposant Roman Protasjevitsj, trof de EU extra sancties tegen het Loekasjenko-regime.
De kerken in Wit-Rusland reageren verdeeld op de protesten in het land. De Wit-Russische katholieke kerk kwam onmiddellijk met een veroordeling van het gewelddadige optreden van de overheid tegen manifestanten. De Wit-Russische orthodoxe kerk verkondigde dat ze een neutrale positie inneemt, maar steunt volledig het beleid van Loekasjenko.
Het is zoeken naar priesters die het durven op te nemen voor de onderdrukten. “Mensen met een geweten hebben het erg moeilijk”, zegt Ivan Maiseitsjik, een Grieks-katholieke priester uit Wit-Rusland die in Antwerpen woont, in Tertio 1.116-1.117 van 30 juni.
De katholieke kerk in Wit-Rusland wordt niet vereenzelvigd met het beleid. Ze staat ook dichter bij Wit-Russen die belang hechten aan de Wit-Russische taal en cultuur. Loekasjenko gaf als president al vrij snel het Russisch hetzelfde statuut als het Wit-Russisch dat volgens hem maar “een boerentaal” is.
Het Rusland van Vladimir Poetin is de grote broer van Wit-Rusland. Beide ex-sovjetrepublieken werden onafhankelijk in 1991 toen de Sovjet-Unie ophield te bestaan. Het is dit jaar ook 30 jaar geleden dat Joegoslavië uiteenviel. Tertio neemt deze zomer een aantal landen uit het voormalige Oostblok onder de loep.
