In Oekraïne woedt een ‘vergeten oorlog’. Niet alleen in de loopgraven van Donbass wordt er gestreden, maar ook, misschien nog wel pijnlijker, in de orthodoxe kerk: een strijd om het hart van het volk. Tertio nr. 1068-69 van 29/7/’20 schets de situatie.
Raskolniki, zo worden leden van de nieuwe Oekraïens-orthodoxe kerk in de Russischtalige media steevast genoemd: schismatici. Sinds de Oekraïens-orthodoxe kerk zich in 2018 afscheidde van het patriarchaat van Moskou, vechten twee orthodoxe zusterkerken om de harten van het Oekraïense volk.
De ruzie tussen twee zusterkerken en broedervolken is pijnlijk. Tot 1991 vormden Oekraïne en Rusland praktisch één land, één geloof en één cultuur. Ook hun geschiedenis is dezelfde, beginnende bij de doop van Vladimir de Grote in het jaar 988, gevolgd door het Kievse Rijk.
Dat Oekraïne na de val van de Sovjet-Unie een onafhankelijk land werd, is voor veel Russen nog steeds niet te verkroppen. Rusland zonder Oekraïne is een land, Rusland met Oekraïne is een wereldrijk. Oekraïense nationalisten van hun kant zien het instituut van de Russische kerk als een bron van ongewenste invloed uit Moskou op de Oekraïense maatschappij: alsof het Russische Rijk nog steeds doorleeft in de Russisch-orthodoxe kerk, net zoals het Romeinse Rijk nog steeds doorleefde in de katholieke kerk.
Lees hier het volledige artikel: https://bit.ly/2Es4Ggd
Abonneer of vraag een proefnummer via www.tertio.be