“Wanneer relatiedeskundigen op ‘de naakte feiten’ ingaan, heeft hun ethiek meestal weinig om het lijf. Ook een zekere obsessie met verliefdheid en ‘opgaan in de ander’ acht ik uitermate eenzijdig”, stelt Hans Van Crombrugge (Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen - Odisee) in Tertio van 3 mei.
Taboes rond seks zijn niet verdwenen; het taboe zelf heeft tegenwoordig iets onbespreekbaars. Zo schijnen schroom en terughoudendheid uit den boze in het huidige (media)discours over lijfelijke liefde. Een overheersende houding van “alles mag en niets ligt te gevoelig” die Hans Van Crombrugge met name bij seksuologen vaststelt. “Zonder alle leden van die beroepsgroep over dezelfde kam te scheren, stellen zij eenzijdig genot en zelfontplooiing centraal. Frustraties of tegenvallende ‘prestaties’ volstaan in die optiek om uit een relatie te stappen”, geeft de pedagoog aan.
“Gelukkig stijgen her en der tegengeluiden op. Progressieve denkers houden nog een oprechte lofzang op eros. Een spirituele visie op erotiek die ik terugvind bij Piet Nijs. Met die grondlegger van de seksuologie in Vlaanderen ben ik opgegroeid. Mijn ouders hebben zijn boeken – waaronder De eenzame samenspelers – nog ingezet voor gezinspastoraal”, getuigt de hoofdlector. “Om toch een punt van kritiek te formuleren op die romantiserende liefdesopvattingen, ze zijn overdreven gefocust op ‘opgaan in elkaar’. Wat voorbijgaat aan de essentie; net de wisselwerking van verbondenheid en onoverbrugbaarheid bepaalt het liefdesmysterie. Tussen liefdespartners blijven steevast verschillen bestaan die zij – wat misschien negatief overkomt – gewoon dienen uit te houden. Seksuoloog Alfons Vansteenwegen beklemtoont terecht dat liefde een werkwoord is. Prille verliefdheid werkt prikkelend en voelt als de lente, maar een duurzame relatie blijft interessanter. Dergelijke ware liefde impliceert je engagement ‘waarmaken’, dankzij trouw en blijvende inzet.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be