Op het Midden-Amerikaanse eiland Haïti zit sinds drie maanden de lont in het kruitvat. De bevolking pikt de chronische overheidscorruptie en de mensonterende armoede niet langer en zet het land “op slot”. Het misdadige beheer van goedkope aardolie uit Venezuela is de knuppel in het hoenderhok, zo blijkt uit de analyse in Tertio nr. 1.038 van 2 januari 2020.
Oorzaak van de onlusten in Haïti is de misdadige overheidsverspilling en -diefstal van geld uit het PetroCaribe-fonds. Om de invloed van de VS te verzwakken, begunstigde voormalig Venezolaans president Hugo Chávez in 2008 landen in de regio met goedkope aardolie. De Haïtiaanse overheid – de enige olie-invoerder in het land – kocht olie aan 60 procent van de reële prijs en verkocht die aan normale tarieven door aan de bedrijven. De winst, bedoeld voor investeringen in economie en infrastructuur, werd echter verkwanseld. In 2018 was de vriendschap tussen de Venezolaanse en Haïtiaanse regering bekoeld en liep het olieakkoord af. Haïti moest zijn brandstof voortaan op de internationale markt – lees: in de VS – aankopen. De staat zag zich daarom gedwongen de prijzen aan de pomp te verhogen. Dat zorgde voor een enorme toename van de transportkosten en de voedselprijzen. Massale volksprotesten maakten dat de maatregel werd ingetrokken. Maar omdat de schulden daardoor hoog opliepen, beperkte de regering de import van brandstof, met een enorm brandstoftekort tot gevolg, wat op zijn beurt de zwarte markt stimuleerde. De schaarse brandstof werd onbetaalbaar, transport en bevoorrading schandalig duur. En dat bij het begin van het schooljaar in september, traditioneel een dure periode voor de bevolking. De woede was niet langer te stuiten, met de huidige onlusten tot gevolg.
