“Hoe zou het nog zijn met het synodale proces in de Vlaamse kerk? Heeft u de voorbije maanden in uw omgeving de schwung gevoeld om met elkaar in gesprek te gaan over hoe we samen kerk willen vormen? Over ieders participatie in de geloofsgemeenschap en over de zending van de kerk in de wereld? Paus Franciscus had alle bisdommen ter wereld opgeroepen werk te maken van zo’n dialoog in voorbereiding op de bisschoppensynode in Rome in oktober 2023. Op sommige plaatsen was er weinig animo, op andere werden mooie ervaringen opgedaan van gezamenlijke onderscheiding.” Zo begint het standpunt van hoofdredacteur Emmanuel Van Lierde in Tertio nr. 1.166 van 15 juni 2022.
Hij vervolgt: “De diocesane luisterfase bereikt nu haar culminatiepunt: elk bisdom finaliseert dezer dagen een eindrapport. Die verslagen worden vervolgens samengevoegd tot een nationaal document dat tegen 15 augustus aan Rome moet worden bezorgd, wat op zijn beurt moet leiden tot een werkdocument dat continentaal bediscussieerd zal worden. De diocesane “afronding” ging her en der gepaard met een bemoedigende samenkomst zoals in Mechelen, Brussel en Hasselt waarbij de boodschap weerklonk dat dit geen eindpunt is, maar een tussenstap. De synodaliteit is geen zaak die nu weer opgeborgen mag worden. Die stijl van dialoog en samenwerking moet de kerk blijven doordringen”.
Om te concluderen dat de bereidheid cruciaal is de ander te beluisteren zonder al meteen een oordeel klaar te hebben. “Daar heeft onze wereld het zo moeilijk mee: met het aanvaarden van andersheid. Velen zoeken alleen bevestiging van het eigen gelijk of voelen zich niet gehoord door anderen, terwijl ze zelf niet geneigd zijn in andermans schoenen te gaan staan. Met haar synodaliteit kan de kerk een broodnodig voorbeeld geven aan de wereld van hoe polarisatie te overstijgen, hoe empathisch met elkaar om te gaan en hoe vanuit diversiteit tot consensus te komen.”
