Hoe (groot)ouder, hoe wijzer

De gouwe ouwe oma’s en opa’s tonen zich van goudwaarde. Zij bieden opvang, ondersteuning, wijs- en gezelligheid. Omgekeerd houdt de aanstormende generatie grootouders jong van geest. Tertio is een zomer lang te gast bij de oudste en jongere leden van bijzondere families, voor een “zinnig” gesprek.

Leo Pauwels, gewezen topman van de christelijke arbeidersbeweging, omschrijft zijn kleinzoon als een ondernemende gast. Omgekeerd bestempelt Alexander Perdikis zijn opa als een wijze man. Steeds meer herkennen ze zichzelf in de ander en delen ze elkaars waarden en levensvisie. Centraal daarbij staan de schoonheid van de natuur en de verbondenheid met mensen. Licht ook God daarin op?

“Ik geloof in een God die deze kosmos draagt”, antwoordt de grootvader. “Die kosmos is geen ‘pluriversum’ maar een universum, geen chaos maar een samenhangend geheel dat wordt gedreven door een kracht die streeft naar harmonie, eenheid, schoonheid, waarheid en liefde. Die diepere kracht in de schepping zit ook in ieder van ons en die mogen we God noemen. Wil je er een andere naam aan geven, mij goed, maar God staat sowieso voor wat we niet kunnen benoemen, voor wie en wat altijd groter is dan ons bevattingsvermogen. Vraag is dan of je die God kunt aanspreken met ‘Gij’. Ik vind dat de minst slechte en bijgevolg de beste wijze om ons tot God te verhouden. Als we neerdalen in de stilte en al onze gedachtekronkels even on hold zetten, dan kunnen andere dimensies vrijkomen die ruimte maken voor die diepere realiteit van God en dan wordt het gesprek met Hem mogelijk. Dan besef je dat alle mensen kinderen van God zijn. Hij draagt ons en daagt ons uit verder te kijken dan onze neus lang is. Hij zet ons ertoe aan onszelf te overstijgen en verder te gaan dan waartoe we van nature geneigd zijn. We zijn haastige doeners en vergeten al te vaak tijd te maken voor stilte en verdieping. Dan blijft God buiten beeld.”

“Ik ben nog niet zo bezig met geloof en God, maar als ik erbij stilsta, neig ik toch diezelfde richting uit te gaan”, reageert de kleinzoon. “Als tiener was ik atheïst. Nu kom ik op een leeftijd dat ik al eens meer nadenk over zingeving en levensbeschouwing. Toen ik jonger was, was ik daar echt niet aan toe en met mij waren wellicht veel leeftijdgenoten daar niet klaar voor. Nu ontluikt langzaam een openheid voor spiritualiteit, al ik kijk daarvoor niet naar boven, maar eerder in mij. Ik zoek het in de mens en in de natuur. Zoals opa geloof ik dat daar een kracht in en achter schuilgaat. Wie of wat die kracht is, kun je zelf invullen. Op dit moment heb ik het nog moeilijk dat onder woorden te brengen. Het blijft vaag, maar het hangt samen met de schoonheid van de natuur en de verbondenheid tussen mensen.”