“Een wet die lesbische koppels of alleenstaande vrouwen in staat stelt hun kinderen een vader te ontzeggen is onverantwoord”, betoogt Aude Mirkovic (Université d’Évry) in Tertio van 29/8. In haar essays over het thema schermt ze vooral met kinderrechten. “Hoe heilig die ook zijn in onze cultuur, voor een kinderwens moeten ze – onterecht – wijken.”
Het Franse Comité Consultatif National d’Ethique (CCNE) heeft een gunstig advies gegeven om de doelgroep voor MBV niet langer te beperken tot heterokoppels met vruchtbaarheidsproblemen. “Als het van mij afhangt, komt het evenwel nooit zover”, spreekt Aude Mirkovic strijdvaardig. De woordvoerster van Juristes pour l’Enfance licht voor Tertio de voornaamste argumenten van het nee-kamp toe. “Alleen al de goedkeuring van het CCNE is hoogst discutabel”, betoogt ze. “Die ethici zijn tot hun besluit gekomen omdat MBV-technieken ‘geen schade berokkenen aan derden’, wat bij niet-altruïstisch draagmoederschap wel het geval is. Maar zo eenvoudig is het niet. Oudere donorkinderen signaleren wel degelijk psychische kwetsuren. Die zijn minder zichtbaar dan het leed van een draagmoeder, maar daarom niet minder reëel. Ook heeft de ethische raad gewezen op een resem aandachtspunten. Ik licht uit hun lange lijst één aspect toe: het donormateriaal. MBV voor alleenstaande of lesbische vrouwen doet de vraag naar donorsperma fors toenemen, waardoor het uiteindelijk wordt verhandeld of ingevoerd. Willen we echt een samenleving waarin gameten verworden tot handelswaar? En aanvaarden mijn landgenoten praktijken waardoor kinderen geen vader hebben en – op termijn – zelfs hetero’s zonder fertiliteitsproblemen hun nakomelingen op maat kunnen ‘bestellen’? Ik denk het niet.”
“En dan zwijg ik nog over het kernargument in mijn betoog waarvoor tegenstanders liefst doof blijven”, vervolgt ze. “Het Verdrag inzake de Rechten van het Kind stipuleert dat ‘elk kind voor zover mogelijk het recht heeft zijn of haar ouders te kennen en door hen te worden verzorgd’. Hoe vallen ingrepen waardoor de vader willens en wetens definitief van het toneel verdwijnt daarmee te rijmen? Alsof dat Verdrag een vrijblijvend voorstel vormt waardoor we ons al dan niet laten overtuigen in functie van ons humeur. In onze cultuur zijn kinderrechten voor velen heilig, tot ze dienen te wijken voor iemands kinderwens.”
Lees het volledige interview met Aude Mirkovic in Tertio van deze week.
Proefnummer of abonnement: www.tertio.be
