Leerschool van het leven

Als expert in het monastieke leven blijft de Australische cisterciënzer, Michael Casey, de wereld rondtrekken om te getuigen over de constructieve rol van religieuzen in de samenleving, over de bevrijdende kracht van religieuze regels en de drie geloften, en over het belang van gebed en Bijbellezing. Onlangs gaf hij ook in de Lage Landen conferenties. Het moment voor Tertio om de befaamde monnik te ontmoeten.

“In dit leven bereiken we nooit onze voltooiing of complete zelfrealisatie. We moeten dus blijven leren en dat houdt ook afleren in. Soms worden onze vaardigheden onze vijanden. Wat goed is in de ene situatie, wordt contraproductief in een andere. Als een talent nadelig wordt, moeten we het afleren. En ook opnieuw leren maakt deel uit van ons leven. Als ik nu teksten herlees die ik dertig jaar geleden schreef, herken ik mijn stijl, maar de ideeën van toen was ik al vergeten. Soms dacht ik een origineel idee gevonden te hebben, terwijl ik dat tientallen jaren terug blijkbaar ook al eens formuleerde, maar het vergeten was. Met een frisse kijk herontdek ik gedachtegangen en maak me ze weer eigen. Het is een bereidheid altijd weer te herbeginnen”, legt Michael Casey uit.

“Meer in het algemeen wil ik opmerken dat het ergste woord voor het kloosterleven en voor de kerk, de term ‘statisch’ is. Als ze niet veranderen, worden ze voorspelbaar. Dan is er niets nieuws of fris aan. Onze God is een God van verrassingen. Als ik op mijn leven terugkijk, dan zeg ik: God zij dank dat er zovele verrassingen op mijn weg kwamen, dingen die uit de lucht vielen en die ik niet zelf in handen had. Vaak waren het die verrassingen die mijn leven veranderd hebben. Het betrof vaak onverwachte ontmoetingen waar iets goeds uit voortkwam. Die onverwachte wendingen en die dynamieken maken het leven boeiend en mooi. Stilstaan hoort er voor mij niet bij. Evolueren en veranderen zijn wezenlijk voor het monastieke leven”, stelt de Australische cisterciënzer.