Crisissen zijn het personeel van het UZ Brussel niet onbekend. In 2016 werd de hoofdstad getroffen door terreuraanslagen in de luchthaven van Zaventem en het metrostation Maalbeek. Ook toen moesten alle zeilen worden bijgezet, maar het coronavirus is van een andere orde. “Toen de crisis zich aandiende, heb ik een volmacht gevraagd van de raad van toezicht en bestuur om heel snel beslissingen te nemen”, getuigt CEO Marc Noppen. Met Tertio deelt hij zijn visie op overtuigend leiderschap.
Dat de Belgische bevolking na 18 maanden coronacrisis naar een hernieuwde vrijheid verlangt, begrijpt Marc Noppen als geen ander. Maar op de intensive care van het UZ Brussel wordt hij dagelijks geconfronteerd met de gevolgen. “Als bevoorrechte getuige ben ik natuurlijk een beetje bevooroordeeld omdat ik elke dag zie wat het coronavirus kan aanrichten. Zelfs van de mensen die genezen, houdt een flink aantal toch nog klachten over. Men noemt het long-covid, een revalidatie die nog lang kan aanslepen. Het coronavirus is zeker geen banale verkoudheid.”
Toch zijn er genoeg mensen die dat wel geloven. Zeker in Nederland en Frankrijk roepen de coronamaatregelen verzet op bij een aanzienlijke groep die ze ervaart als een disproportionele inbreuk op de persoonlijke vrijheid.
“Ja, dat is vreemd. Het verbijstert me als ik zie hoe sommige mensen en bevolkingsgroepen ageren tegen het virus, tegen de vaccinaties of de maatregelen. Het populisme van Willem Engel van Viruswaarheid is verontrustend. Maar ook België telt een aantal gerenommeerde antivaxers, met name in het Franstalige landsgedeelte. Daar is men sterk gericht op Frankrijk, een land dat berucht is om zijn scepticisme tegen alles en iedereen. Mensen zoals microbioloog Didier Raoult hebben er veel aanhang. Raar, want met feiten kun je perfect objectiveerbaar aantonen dat hun beweringen niet kloppen. Het is alsof er plots iemand rechtstaat en zegt: ‘De aarde is plat’, en dat duizenden mensen zich daarachter scharen. Vreemd en niet ongevaarlijk.”
Verklaart die gerichtheid op de Franse media de lagere vaccinatiegraad onder Franstaligen in ons land?
“Deels wel. Men zegt weleens: ‘Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel.' Die scepsis zit er daar wat meer in dan bij ons, bij de wat nuchtere noorderlingen van het land (lacht). Maar het is eveneens een kwestie van aanpak. In het UZ Brussel hebben we met een personeelsbestand van vierduizend mensen en vijftig nationaliteiten een vaccinatiegraad van 98 procent. Dat komt niet vanzelf. Je moet de mensen informeren, meetrekken, nudgen, belonen. Alles hangt af van de juiste benadering.”
Verder lezen? Vraag een gratis proefnummer aan of neem een abonnement.
