Kardinaal Gualtiero Bassetti nam vorig jaar de fakkel over van Angelo Bagnasco aan het hoofd van de machtige Italiaanse bisschoppenconferentie. De aartsbisschop van Perugia staat bekend als het prototype van een bisschop in de geest van paus Franciscus. Bij het begin van de veertigdagentijd roept hij in Tertio van 14 februari 2018 op aandacht te hebben voor schoonheid als weg naar God, maar die schoonheid moeten we allereerst opnieuw leren zien in het gelaat van de armen.
“Elk goed onderwijs maakt ons ontvankelijk voor schoonheid. Een authentieke ervaring van schoonheid verwijst naar het gratuite van het leven, naar het feit dat ons leven van onschatbare waarde is en dat de dingen die ertoe doen, onbetaalbaar zijn – niet te koop”, stelt de aartsbisschop van Perugia en voorzitter van de Italiaanse bisschoppenconferentie. “Maar het schone staat niet los van onze verantwoordelijkheid voor elkaar. Als iedereen recht op schoonheid heeft, dan heeft ook iedereen recht op brood. Als brood niet langer de vrucht van het werk van onze handen is, maar iets dat overgelaten wordt aan de willekeur van een economie die sommigen uitsluit en anderen bevoordeelt, dan gaat het de verkeerde kant uit. Ik had het geluk in het Firenze van Giorgio La Pira (1904-1977, nvdr) te wonen en misschien kan de politieke les van die christendemocraat in die twee woorden worden samengevat: brood en genade, brood en schoonheid. Strijden voor het recht op brood om de burgers te bevrijden van hun dorst naar schoonheid!”
Op de vraag of hij een verband ziet tussen naastenliefde en schoonheid, antwoordt Bassetti: “Om te genieten van een leven in welvaart, sluiten veel westerlingen zich af van het drama van de armoede. De consumptiecultuur maakt dat ze de schoonheid van het gelaat van de armen ontkennen, terwijl de leerlingen van Christus tegelijk in de schoonheid én de armen God op het spoor komen. Denk bijvoorbeeld hoe Franciscus van Assisi een melaatse omhelsde. Hij bezat het vermogen de schoonheid en de uniciteit van die man te zien, hoewel de samenleving toen die mensen verbande om besmetting tegen te gaan. Wat Franciscus eerder met afschuw vervulde, werd een bron van schoonheid en vreugde. Het bittere werd een zoetheid die de wereld nog steeds verbaast. Nee, je kunt schoonheid niet scheiden van de armen. Het verschil tussen een estheet en een contemplatief ligt in het vermogen schoonheid te zien in het gelaat van de ander. Altijd en in welke staat ook: Gloria Dei, homo vivens! De glorie van God is de levende mens.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be