Sonja De Becker en Patrick Allegaert

“Europa faalt in land- en tuinbouw”

“Europa heeft zich in de loop der jaren te ver teruggetrokken uit het marktbeleid. Met name de marktregulering die de landbouwer een eerlijke prijs voor zijn producten garandeerde, werd afgebouwd”, hekelt voorzitster Sonja De Becker van Boerenbond en Landelijke Gilden in haar kerstinterview met Tertio. “Europa faalt vandaag schromelijk in zijn opdracht voor de land- en tuinbouw. Niemand wil terug naar de boterbergen en melkplassen van weleer, maar voedsel is niet zomaar koopwaar. Het is een basisrecht voor iedereen en verdient een gecorrigeerd marktmechanisme dat landbouw in een stabiele markt mogelijk maakt. Omdat het Europese beleid dat mechanisme heeft losgelaten, is de Europese landbouw ten prooi aan de wispelturigheid van de wereldmarkt. Geopolitieke omstandigheden waar onze boeren niets aan kunnen veranderen, laten zich daardoor keihard voelen bij onze land- en tuinbouwbedrijven. Een schoolvoorbeeld is de huidige Russische boycot van onze tuinbouwproducten. Tijdens een dergelijke crisisperiode toont Europa vandaag vooral zijn onmacht passende maatregelen te nemen om die crisis enigszins op te vangen en de broodnodige stabiliteit te bieden.”

Sonja De Becker heeft het voorts over diversificatie als sleutelbegrip voor de landbouwer om de crisis het hoofd te bieden, en over het idee van rentmeesterschap als basiswaarde.

“‘Normaal’ en ‘abnormaal’ breder cultureel kader geven”

“Over geestesziekte schamen mensen zich nog steeds veel sneller dan over andere dingen. De psychiatrie heeft daar gelukkig zelf ook meer aandacht voor. Ik ben blij dat er recentelijk veel bekende Vlamingen naar buiten zijn gekomen met hun verhaal over hun psychische problemen of  ziekte”, geeft Patrick Allegaert in zijn kerstinterview met Tertio mee. De begeesterende kracht van het Gentse Museum Dr. Guislain voegt eraan toe: “Aan die openheid moeten we blijven werken, want ze is nog zo jong en fragiel.  Het is belangrijk dat wij langs kunst en cultuur daar initiatieven rond blijven nemen. Je voelt dat je daar maatschappelijk weerklank op krijgt. Dat stemt me hoopvol, dat die openheid niet afketst op onverschilligheid, dat men meer dan vroeger toegeeft zelf of in de familie zo een ziekte te hebben meegemaakt.” Allegaert vindt het belangrijk om rond ‘normaal’ en ‘abnormaal’ niet enkel een medisch en sociaal debat aan te gaan, maar er een breder cultureel kader aan te geven. Hij wil het debat stofferen en scherp houden.

Hij vertelt ook dat hij zijn museum ziet als tolk ziet van kwetsbaarheid en solidariteit. Hij noemt de materie waarmee hij bezig is essentieel voor de samenleving, “omdat het in wezen gaat over kwetsbaarheid die gemakkelijk wordt vertaald in last, waarvan we ons graag distantiëren”.