Covid-19 kennen we ondertussen als een gemeen virus. Hoewel: we kunnen voor een virus geen morele categorieën gebruiken. Toch is het best lastig, die dubbelzinnigheid van de natuur. Diaken, theoloog en psycholoog Johan Van der Vloet vraagt zich in Tertio nr. 1.058 van 20 mei 2020 af of dat ook wat leert over mens en God.
De ontluikende lente in al zijn schoonheid doet je – als je enigszins gelovig of spiritueel aangelegd bent – visioneren over hoe ingenieus en verscheiden de natuur wel is. En toch zit in diezelfde natuur dat beruchte virus, samen met andere boosaardige – oeps, alweer die morele categorie – creaturen. Diezelfde dubbelzinnigheid zie je ook bij de mensen. De coronapandemie roept het allerbeste en het slechtste in ons op. Hier zijn morele categorieën wel toegelaten. Maar de vraag blijft wezenlijk dezelfde: waarom is alles ambigu in dit bestaan? En wat leert dat over onze mogelijke godsbeelden?
