Priorij Onze-Lieve-Vrouw van Bethanië bestaat 100 jaar (zie Tertio nr. 1.103 van 31/3). Op vrijdag 14 mei vieren de zusters van Loppem dat – grotendeels online – met de benedictijnse monniken en monialen van de Lage Landen. Eregast is abt-president Maksymilian Nawara uit het Poolse Lublin. Hij leidt sinds september 2018 de congregatie van de annunciatie waarmee Bethanië geaffilieerd is. Tertio nr. 1.109 van 12 mei 2021 brengt alvast een interview met die jonge abt ter kennismaking.
“Mijn aanvankelijke fascinatie voor de Regel van Benedictus is alvast nog niet afgekoeld, integendeel, mijn liefde ervoor wordt alleen maar vuriger”, vertelt abt-president Maksymilian Nawara. “Het is een tijdloze tekst met een schat aan wijsheid. Pogen de Regel goed na te leven, bleek trouwens vaak de uitweg uit een crisisperiode. Ook vandaag kan het (her)ontdekken van de benedictijnse spiritualiteit een antidotum zijn voor het individualisme, de verleiding van macht of het verlangen naar bezit. In die zin kan de ruimere kerkgemeenschap en de samenleving gebaat zijn met suggesties uit de Regel van Benedictus. Veel zinnen uit de Regel inspireren me. Tot mijn favoriete passages behoort hoofdstuk 48 over de dagelijkse handenarbeid die eigenlijk tegelijk een spirituele oefening is. Voorts zijn er zinnen die me voortdurend begeleiden zoals: ‘Ledigheid is de vijand van de ziel’ of ‘Verdraagt elkaars zwakheden en zoekt wat goed is voor de ander’. De Regel van Benedictus is zonder meer een groot geschenk voor onze wereld en het benedictijnse leven behoort tot de beste samenlevingsvormen ter wereld (lacht).”
Wat de verleiding van macht betreft, ligt de Poolse katholieke kerk stevig onder vuur wegens klerikalisme, machts- en seksueel misbruik. Gevraagd naar een reactie stelt de abt het volgende: “Het katholicisme in Polen is nog altijd machtig. Vooral ten tijde van het communisme was de kerk een bastion van waarheid en een garant van vrijheid. Dat maakte haar groot en de kerk werd de onbetwiste autoriteit in de samenleving, maar dat betekende niet dat het geloof echt doorgedrongen was in de geesten en de harten van de mensen. Voor velen ging het om een gedeelde cultuur, om samen beleefde tradities en rituelen. Jammer genoeg hebben veel bisschoppen en priesters nog niet door dat die tijd dat de kerk almachtig was, achter ons ligt. Klerikalisme en elke vorm van machtsmisbruik binnen het geloof houden voor mij verband met het zich beter wanen dan anderen, denken dat de clerus verheven is boven anderen. Dat is een gevaarlijke mythe en een bijgeloof. De kerk bevindt zich op een keerpunt. Haar opgetrokken façade stort in elkaar en de samenleving kijkt niet meer op naar priesters. Hun positie is enorm gewijzigd. Priesters moeten een nieuwe plaats zoeken in de maatschappij en ik weet niet of onze bisschoppen daar klaar voor zijn. Vaak heb ik de indruk dat ze de voeling met de samenleving en de basis kwijt zijn. Ik betwijfel de goede intenties van veel pastoors niet en ze zetten zich enorm in, maar hun pastorale stijl is uit de mode en is blijven steken in de jaren 1990. De Poolse kerk heeft een grondige vernieuwing nodig. Misschien kunnen de vernederingen die ze nu doormaakt door de schandalen, de aanzet zijn voor een meer nederige en authentieke kerk, voor een uitzuivering. Dat hoop ik alvast. In crisistijd biedt herbronning de uitweg.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be