“De staat is noch atheïstisch, noch godsdienstig.”
Ernest Henau roept in Tertio 1020 van 28/8/’19 op om in verzet te komen tegen de verdere privatisering van godsdienst en tegelijk plekken te creëren waar gelovigen proefondervindelijk kunnen vaststellen dat ze niet alleen zijn en dat het geloof meer is dan een bloedeloze abstractie. Worden die twee aanbevelingen niet gevolgd, dan dreigt het geloof te verwelken als snijbloemen.
Als gevolg van een aantal ontwikkelingen is de situatie van geloof en religie in onze samenleving grondig gewijzigd. Het geloof is niet meer vanzelfsprekend en het wordt niet langer maatschappelijk ondersteund. Geloof is in hoge mate een persoonlijke zoektocht en een individuele keuze geworden. Vlak voor zijn dood in 2005 heeft Paul Ricoeur nog een aantal korte teksten geschreven, die achteraf werden gepubliceerd onder de titel Fragments. In een van die fragmenten beschrijft hij zijn christen-zijn als “een toeval omgevormd tot bestemming door een volgehouden keuze”. Zoals alleen denkers van het gehalte van Ricoeur dat kunnen, geeft hij gebald en geciseleerd vorm aan wat christen-zijn inhoudt in onze geseculariseerde samenleving. Dat iemand christen is, heeft inderdaad te maken met toeval, maar dat toeval kan veranderd worden in een bestemming door een volgehouden keuze. Om die keuze te kunnen maken en vol te houden, zijn plausibiliteitservaringen nodig.
