Voor de vijfde verjaardag van het pontificaat van paus Franciscus trok Tertio naar Rome en vroeg twee Vaticanisten een tussenbalans op te maken. Ook Bruno Nève de Mévergnies komt in de editie van 7 maart 2018 aan het woord. Hij is de vorige Belgische ambassadeur bij de Heilige Stoel.
Toen Jorge Mario Bergoglio op 13 maart 2013 op het balkon van de Sint-Pieter als nieuwe paus verscheen, was hij voor velen een nobele onbekende. Maar al snel was de hele wereld in de ban van die eenvoudige bisschop van Rome die op mensen toe stapte, zieken omhelsde, gevangenen de voeten waste en aandacht vroeg voor kleinen en armen. Vijf jaar later springen zijn accentverschuivingen in het oog: van moraliseren en oordelen naar barmhartigheid, van verboden en geboden naar gastvrijheid en solidariteit. Toch weerklinkt ook kritiek op Franciscus’ droom over waar het met de kerk naartoe moet. Heeft hij niet te veel aandacht voor de periferie? Wat met de mensen in het centrum? Schiet hij niet tekort in de aanpak van het seksueel misbruik in de kerk? En wat met de plaats van de vrouw?
“Vaticanisten zijn als kunstcritici. Ze houden van hun onderwerp, maar moeten wel kritisch blijven en het kunnen zeggen als ze een werk of een plaat minder goed vinden. Wel, deze paus bracht al veel gouden platen uit”, zegt Robert Mickens, verantwoordelijke van de Engelstalige editie van La Croix International. Hij ziet vooral hoe paus Franciscus het Tweede Vaticaans Concilie actualiseer.
De Italiaanse jezuïet Antonio Spadaro is een vertrouweling van paus Franciscus. Hij ziet hoe zijn ordegenoot vooral processen in gang zet, waardoor dit “meer een pontificaat van het zaaien dan van het oogsten is”. Met zijn zachte kracht is Franciscus vlug uitgegroeid tot een wereldleider met gezag. “Het betreft wel een christelijk leiderschap: het kruis en de mislukking horen daarbij”, stelt Spadaro, de hoofdredacteur van La Civiltà Cattolica.
“Paus Franciscus gaf een veel concreter gezicht aan ons geloof. En hij vraagt ons niet naar binnen te kijken maar naar buiten, niet naar onszelf maar naar de anderen. Hij richt onze ogen op de mensen in de periferie, op de armen in de derde wereld én in ons midden, op de mensen die door oorlog en geweld moeten vluchten. Hij alarmeert ons: kijk naar die mensen, het zijn uw broeders en zusters, allen kinderen van God. Help hen”, getuigt Bruno Nève.
Lees hier alvast het artikel met journalist Robert Mickens: http://bit.ly/2oL13Ho
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be