Vlaamse dominicanen in de 20ste eeuw

Het jubileum voor het 800-jarige bestaan van de dominicanenorde loopt ten einde. De Belgische predikbroeders sluiten hun feestjaar af op 10 september met een eucharistie en de publicatie van het boek Predikbroeders in woord en daad. Dominicanen in Vlaanderen in de twintigste eeuw. Paters Marcel Braekers en Mark De Caluwé lichten alvast een tipje van de sluier.

In het boek bekijkt Marcel Braekers waar de dominicanen nu staan in Vlaanderen en welke toekomstperspectieven ze hebben. “In tegenstelling tot veel religieuze congregaties waar de Vlaamse en de Nederlandse provincies fuseren, opteerden wij voor een samengaan met onze Waalse medebroeders. Niet evident, want daardoor degradeerden de Vlaamse dominicanen van een provincie naar een vicariaat van een eerder kleine Waalse vice-provincie. Philippe Cochinaux is de Waalse vice-provinciaal en ik ben de Vlaamse vicaris binnen die Belgische provincie.”

“In het belang van de jongeren volgen wellicht grensoverschrijdende fusies. In Wallonië traden onlangs twee jonge mannen in en in Nederland acht. Dat genereert een nieuwe dynamiek, maar ook spanningen met de oudere confraters. De Nederlandse provinciaal, René Dinklo, schreef een opmerkelijke nieuwjaarsbrief over die conflicten en de kansen tot verrijking tussen de generaties. Met de Leuvense theologiefaculteit houden we over die brief en dat thema op vrijdag 16 december een studiedag met eveneens een bijbehorend boek”, kondigt Mark De Caluwe aan.

Ook het algemeen kapittel in Bologna boog zich van 15 juli tot 5 augustus vooral over samenwerking en herstructurering. “Het gaat erom dat we beweeglijker moeten worden, de waardevolste mensen niet voor onszelf alleen houden en ons niet opsluiten in onze provincie. Onze krachten zouden overal inzetbaar moeten zijn”, legt Braekers uit.