Wat wil iemand eigenlijk die zegt dood te willen? Voor filosofen, zo verdedigt Paul van Tongeren, is dat alvast geen zinloze vraag. In zijn essay “Willen sterven. Over de autonomie en het voltooide leven” (Kok, Utrecht) analyseert hij die vraag tegen de achtergrond van de “voltooid leven”- discussie die in Nederland opflakkerde en die ook in Vlaanderen aandacht kreeg.
Willen sterven is eigenlijk willen leven, ondanks alles. Misschien moet onze samenleving dat blijvend willen “zien” en zoeken naar manieren om ook de oudere, eenzame mens te blijven verleiden tot het leven. Want als we de idee van het voltooid leven echt het laatste woord geven, dan houdt niets ons nog tegen om aan elk van ons – ongeacht leeftijd of fysieke conditie – het recht te geven geholpen te worden bij het sterven, als we denken echt dood te willen. Dan wordt de doodswens even legitiem als de levensdrift: dan is het even waardevol te willen leven als niet te willen leven. Hoe filosofisch die conclusie ook is, de praktische consequenties ervan zijn verstrekkend. Paul van Tongeren heeft een essay geschreven dat ons daar beklijvend aan herinnert.
Lees hier alvast de boekrecensie door filosoof Willem Lemmens van het essay “Willen sterven. Over de autonomie en het voltooide leven” van Paul van Tongeren: http://bit.ly/2ynxXFj
