Sinds mijn geboorte in 1981, leefde ik met mijn ouders, broer en zus in Schepdaal. Mijn ouders waren afkomstig uit West-Vlaanderen en Limburg. In 1994 verhuisden wij naar Brugge en in 2002 naar Hasselt.
Zoals alle jonge priesterkandidaten vandaag, ben ik opgegroeid in een snel seculariserende context. De parochiale vergrijzing was al volop bezig en ging samen met het ontstaan van nieuwe bewegingen waar jonge gezinnen vaak gelijkgezinden zochten.
Hoewel wij geëngageerd aan het parochieleven deelnamen, vonden mijn sterkste geloofservaringen plaats buiten de parochiegrenzen.
Na mijn middelbare studies ging ik wijsbegeerte studeren, een keuze die beïnvloed was door een zekere roepingsaarzeling. De balans sloeg toen echter over naar het lekenbestaan. Ik veranderde van richting en studeerde economie. Na mijn studies werkte ik als strategisch adviseur voor industriële organisaties en vanaf 2008 aan een doctoraat, waarvoor ik naar Barcelona verhuisde. Die verhuis gaf mij de gelegenheid om ook fundamenteler na te denken over mijn levensweg. De aarzeling was immers niet verdwenen.
Ik zag dat er een rode draad liep doorheen mijn keuzes in het verleden, een draad die door en door religieus was. Onze cultuur heeft diepe wonden die moeten genezen alvorens wij verder kunnen. Heel wat mensen snakken bewust of onbewust naar een druppeltje water om hun innerlijke dorst te lessen. Hiervoor is Gods barmhartigheid nodig, meer dan ooit. Toen ik inzag dat ik met mijn engagementen vooral aan symptoombestrijding deed, wist ik het duidelijk: ik moest mij helemaal met de kern bezighouden.
In het voorjaar van 2010 besloot ik om mijn netten in de steek te laten en mij in het seminarie aan te melden als kandidaat voor het aartsbisdom.
Na mijn opleiding aan het Johannes XXIII-seminarie deed ik mijn pastorale stage in Zoutleeuw. Na mijn diakenwijding door aartsbisschop Léonard, zette ik mijn diakenstage in Zoutleeuw verder, samen met de lerarenopleiding aan het HIGW en een bachelor wijsbegeerte. Kardinaal De Kesel zond mij in september vorig jaar naar Rome om er een licentie theologie te behalen aan de Gregoriaanse universiteit. Na mijn wijding zal dit nog een academiejaar in beslag nemen.
Mijn leven en boodschap als priester zullen gefocust zijn, opdat harten mogen geraakt worden.
De Heilige Geest, zoals ik Hem leerde kennen, is geen vaag briesje, geen persoonlijk sentiment.
Hij is kracht die leven geeft, liefde die als een wervelwind allen en alles, met Christus verbonden, wil meevoeren tot in het hart van God. Dit heb ik in mijn eigen leven mogen ervaren tot op de dag van vandaag en wil ik doorgeven in een geseculariseerde wereld, in alle aspecten van mijn priesterbestaan, ad maiorem Dei gloriam. Aan uw gebed en aan de hulp van Maria vertrouw ik mij toe.