Huisliturgie 2de zondag in de veertigdagentijd (C-jaar)

Met dit gebedsmoment kan je thuis alleen of samen met jouw huisgenoten een moment stilvallen en bidden.

Ook verwijzen wij graag naar onze kinderhoek, waar je eveneens materiaal vindt om aan de slag te gaan met kinderen:

Benodigdheden: een kaars en een aansteker. 
Als je ook de voorgestelde muziek wil beluisteren, moet je tevens een computer, laptop, tablet of smartphone bij de hand hebben.
Best is er één iemand die het gebedsmoment leidt en de teksten voorbidt. De Bijbellezing en de voorbede kunnen door iemand anders worden voorgelezen.

Kruisteken en opening

We zijn hier samen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Het is de tweede zondag in de Veertigdagentijd. Vandaag horen wij hoe enkele leerlingen samen met Jezus op een berg zijn. Daar zien ze plots wie Jezus werkelijk is. Ze zien zijn ware gelaat. Laten wij in dit gebedsmoment bidden dat ook onze ogen open zouden gaan voor wie Jezus werkelijk is in ons leven.

Opdat ook wij het in Jezus het Licht zouden mogen zien dat ons pad verlicht, ontsteken wij nu aan het begin van dit gebedsmoment een kaars.

Ontsteken van een kaars

Wij wenden ons naar Uw licht.
Uw licht zoeken wij vanuit onze duisternis.
Als Uw licht verschijnt
worden de schaduwen scherper,
dan wordt zelfs het duister opnieuw helder,
dan wordt ons de nacht als de dag.

Hierna kunnen we luisteren/meezingen: 

Jesus le Christ, Lumière interieure,
ne laisse pas mes ténèbres me parler.
Jesus le Christ, Lumière interieure,
donne moi d’accueillir ton Amour.
(Taizé)

Gebed

God, zie ons aan zoals wij hier schuilen,
behoeftig aan stilte,
verlangend naar adem
en zoekend naar woorden als een gebed.
Om alle mensen en hun moeiten,
om hun zoeken en hun tranen,
om de dag die stralend nieuw over ons is opgegaan,
om uw trouw aan heel uw schepping
zijn wij hier met heel ons hart.
Amen.

(Uit Sytze De Vries, Bij gelegenheid I, Zoetermeer, 2009)

Lezing uit het evangelie volgens Lucas

In die tijd nam Jezus
Petrus, Johannes en Jacobus met zich mee
en besteeg de berg Tabor om er te bidden.
Terwijl Hij in gebed was, veranderde zijn gelaat van aanblik
en werden zijn kleren verblindend wit.
En zie, twee mannen waren met Hem in gesprek;
het waren Mozes en Elia
die in heerlijkheid verschenen waren,
en zij spraken over zijn heengaan
dat Hij in Jeruzalem zou voltrekken.
Petrus en zijn metgezellen waren intussen door slaap overmand.
Klaarwakker geworden zagen zij zijn heerlijkheid
en de twee mannen die bij Hem stonden.
Toen dezen van Hem heen wilde gaan zei Petrus tot Jezus:
“Meester, het is goed dat wij hier zijn.
Laten wij drie tenten bouwen,
één voor U, één voor Mozes en één voor Elia.”
Maar hij wist niet wat hij zei.
Terwijl hij zo sprak, kwam er een wolk die hen overschaduwde.
Toen de wolk hen omhulde, werden zij door vrees bevangen.
Uit de wolk klonk een stem die sprak:
“Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene,
luistert naar Hem.”
Terwijl de stem weerklonk
bemerkten zij dat Jezus alleen was.
Zij zwegen erover
en verhaalden in die tijd aan niemand iets
van wat zij gezien hadden.
(Lucas 9, 28b-36)

Korte commentaar

Vandaag horen wij het evangelie van de gedaanteverandering. We worden eraan herinnerd hoe drie leerlingen, Petrus, Jakobus en Johannes, getuige mochten zijn van wie Jezus werkelijk was. Ze beleven op de berg een topmoment, daar wordt hen alles duidelijk. En in al zijn enthousiasme zegt Petrus: laten we hier drie tenten bouwen, één voor U, één voor Mozes en één voor Elia, want naast Jezus zien ze Mozes en Elia verschijnen, wat inhoudt dat in Jezus alles wat in de Thora en in de profeten voorzegd werd, nu zijn vervulling vindt. Petrus wil met die tenten dit sublieme moment vasthouden, nooit meer loslaten. Maar Jezus haalt hem uit zijn droom, en de leerlingen moeten terug de berg afdalen, terug naar het gewone leven. Ze moeten dit topmoment dus loslaten. Ze kunnen er niet voor altijd blijven. Zo is het vaak met dergelijke zaken: je zou bepaalde momenten in je leven willen vasthouden, maar dat is onmogelijk. Het gewone leven van elke dag roept ons telkens weer. Zo is het leven, vasthouden en loslaten. Zo bestaat ook het geloof uit vasthouden en loslaten. Soms zien we het, heel even, maar dat moment moeten we vervolgens weer loslaten om het gewone leven binnen te gaan. Maar dit moment heeft ons leven wel veranderd, ook al moeten we het loslaten. Het geeft ons nieuwe ogen en een nieuw hart. Even vasthouden en loslaten, zo is het in de liefde, in het leven en in het geloof.

Wie wil kan hier nog even luisteren naar het lied ‘Underneath the Stars’ van Kate Rusby gezongen door Voces8.

Underneath the stars I’ll meet you
Underneath the stars I’ll greet you
There beneath the stars I’ll leave you
Before you go of your own free will

Go gently

Underneath the stars you met me
Underneath the stars you left me
I wonder if the stars regret me
At least you’ll go of your own free will

Go gently

Here beneath the stars I’m mending
I’m here beneath the stars not ending
Why on earth am I pretending?
I’m here again, the stars befriending
They come and go of their own free will

Go gently

Underneath the stars you met me
And underneath the stars you left me
I wonder if the stars regret me
I’m sure they’d like me if they only met me
They come and go of their own free will

Wie dat wil kan hierna even kort met de huisgenoten uitwisselen.

Voorbede

We willen nu al onze vragen, onze zorgen en onze vreugdes aan God voorleggen.

voor alle profeten van vandaag,
voor mensen die het onrecht aan de kaak durven stellen,
voor mensen die niet bang zijn om nieuwe wegen te wijzen,
bidden wij.

Voor allen die in hun leven weinig of geen liefde ondervinden,
voor hen die vereenzaamd zijn, doelloos, zonder uitzicht,
voor hen die eenzame en zieke mensen bijstaan
bidden wij.

Voor allen die niet meer kunnen geloven,
voor hen die op zoek zijn naar het geloof
voor hen die proberen te geloven met vallen en opstaan
bidden wij.

Wie wil kan hier ook nog zelf een wens of een bede formuleren…

Onze Vader

En leggen we dit alles dan in Gods handen.
Laten we dit doen in verbondenheid met alle mensen
met wie we nu in gebed verenigd zijn,
En doen we dit met de woorden die Jezus ons zelf heeft geleerd.

Samen:
Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren,
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.

Gebed

Niet in het alledaagse,
niet in wat wij al weten zijt Gij;
niet als de wind in onze rug
noch de kroon op wat wij wensen.
Maar vanuit uw verborgenheid overkomt Gij ons
en alleen als wij U overal verwachten
en U in waarheid zoeken,
laat Gij U vinden heel nabij.
Leg zo op ons beslag met uw liefde.
Onthul ons uw aangezicht
totdat ook wij U kennen als een vader.
Zo bidden wij om hem,
die onze broeder is,
uw zoon.

(Uit Sytze De Vries, Bij gelegenheid I, Zoetermeer, 2009)

En moge God ons dan zegenen,
Hij die is Vader, Zoon en Heilige Geest.
Amen.

Eventueel slotlied

Wie dat wenst, kan hier nog even tot slot luisteren of meezingen met het lied ‘Gij zijt in glans verschenen’:

Gij zijt in glans verschenen, verschenen voor altijd.
Hoe ook in dood verdwenen, ons straalt uw heerlijkheid.
Hoe bitter ook de pijnen, door ons U aangedaan.
Gij blijft in glans verschijnen, ziet ons in glorie aan!

Uw marteling, uw lijden, in aller wereldnood,
uw kruisgang door de tijden, uw dagelijkse dood,
het straalt voor onze ogen, het glanst uit alle pijn,
aan haat en hoon onttogen, blijft Gij onz’ glorie zijn.

Gij zijt in glans verschenen, verschenen voor altijd.
Gij wilt uw kruis ons lenen als licht van eeuwigheid.
Geen ondergang kan dreigen, of heerlijk rijst uw beeld
en doet ons mee ontstijgen in glans die alles heelt!

(t. G. Smit / m. H. Strategier; ZJ 403)